ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
LOUISE BOURGEOIS: THE SPIDER THE MISTRESS AND THE TANGERINE – LOVE ON DELIVERY - TICKET TO PARADISE – THE DANCING FOREST – BACK TO AFRICA – UPSTREAM BATTLE
Συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν, το Σάββατο 21 Μαρτίου 2009, οι δημιουργοί Janus Metz (Love on delivery, Ticket to paradise), Amei Wallach (Louise Bourgeois: The spider, the mistress and the tangerine), Brice Lane (The dancing forest), Othmar Schmeiderer (Back to Africa) και Ben Kempas (Upstream Battle), στο πλαίσιο του 11ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα.
Η ταινία των Marion Cajori και Amei Wallach Louise Bourgeois: The spider, the mistress and the tangerine αναφέρεται στην Louise Bourgeois, γυναίκα - σύμβολο της μοντέρνας τέχνης: «Παρότι είναι σύμβολο, δεν είναι καθόλου απόμακρη. Είναι άμεση, ειλικρινής και ανθρώπινη, μια γυναίκα που γοητεύει τους πάντες με τις καταπληκτικές ατάκες της αλλά και τη σοφία της», σημείωσε η Amei Wallach, η οποία εκτός από σκηνοθέτις, είναι και ιστορικός τέχνης. Μ’ αυτήν άλλωστε την ιδιότητά της, είχε πρωτοέρθει σε επαφή με το έργο της Bourgeois. «Ήθελα να έχω μια εμπειρία από πρώτο χέρι για την Louise Bourgeois. Ξέρετε, οι κριτικοί χρησιμοποιούν τη λογική, ενώ οι καλλιτέχνες το συναίσθημα και μέσα από την ταινία μας για εκείνη κέρδισα ανεκτίμητες εμπειρίες», ανέφερε η Amei Wallach.
Το ντοκιμαντέρ του Brice Lane The dancing forest εστιάζει στην κοινότητα του Τόνγκο στη Σιέρα Λεόνε, όπου οι κάτοικοι προσπαθούν να πάρουν τις ζωές και τις τύχες τους στα χέρια τους. Ο δημιουργός επισκέφτηκε το Τόγκο για πρώτη φορά στα 11 του χρόνια, μαζί με τον πατέρα του. «Έκτοτε πήγαμε πολλές φορές και αναπτύξαμε ισχυρούς δεσμούς με την κοινότητα και έτσι όταν στα 20 επέστρεψα στην Ευρώπη για σπουδές κινηματογράφου ήξερα ότι ήθελα να κάνω ταινία για τους ανθρώπους του Τόγνκο. Ήθελα να δείξω την Αφρική του 21ου αιώνα μέσα από μια αισιόδοξη ματιά», σημείωσε ο Brice Lane και συνέχισε: «Το δικτατορικό καθεστώς της χώρας διώκει τους ανθρώπους του Τόνγκο, γιατί τους θεωρεί επαναστάτες. Η στάση τους όμως απέναντι στη ζωή, η ικανότητά τους να βρίσκουν τη θέση τους στο πολιτικό και φυσικό περιβάλλον και να αγωνίζονται για το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, είναι πραγματικά άξια σεβασμού».
Μια αισιόδοξη ματιά για την Αφρική θέλησε να δώσει και ο Othmar Schmeiderer με το ντοκιμαντέρ του Back to Africa η οποία αναφέρεται στους καλλιτέχνες ενός αφρικανικού τσίρκου. Ο φακός του σκηνοθέτη ακολουθεί για ένα χρόνο τους πέντε πρωταγωνιστές στις πρόβες, στις παραστάσεις, αλλά και στις επισκέψεις τους στον τόπο που γεννήθηκαν και στις οικογένειές τους. «Σε σχέση με τον εγωκεντρισμό των δυτικών κοινωνιών το σύστημα στην Αφρική είναι εκπληκτικό. Οι άνθρωποι εκεί έχουν βαθιά ριζωμένες ταυτότητες. Έτσι οι καλλιτέχνες της ταινίας κερδίζουν χρήματα δουλεύοντας στην Ευρώπη και τα διαθέτουν για να υποστηρίξουν την οικογένειά τους και μια κοινότητα 30-40 ανθρώπων», τόνισε ο δημιουργός.
Με τις ταινίες του Love on delivery και Ticket to paradise ο Janus Metz παρουσιάζει δύο όψεις της παγκοσμιοποίησης. «Μέσα από καταστάσεις όπως η πορνεία, ο γάμος ή μετανάστευση ήθελα να κάνω ένα σχόλιο για τη σύγκρουση των αναγκών και των επιθυμιών των ανθρώπων του πρώτου και του τρίτου κόσμου», εξήγησε ο Janus Metz. Το Ticket to paradise έχει ως θέμα την επιθυμία των ταϊλανδών να παντρέψουν τις κόρες τους με έναν Δανό και να τις στείλουν να ζήσουν στη Δύση. Το Love on delivery ακολουθεί αυτές τις γυναίκες στη Δύση, όπου προσπαθούν μέσα από τους γάμους τους με δυτικούς να κατακτήσουν μια ευτυχία δυτικού τύπου και να κερδίσουν έτσι το σεβασμό και την κοινωνική αναγνώριση στην Ταϊλάνδη. «Η παγκοσμιοποίηση είναι κάτι πολύ αφηρημένο, ήθελα να το κάνω πιο συγκεκριμένο, πιο απτό. Μέσα από τη σχέση αυτών των γυναικών με τους δυτικούς συζύγους τους, μέσα από τα σημεία τριβής στο γάμο τους, αποτυπώνεται αυτή η συνάντηση της κουλτούρας του πρώτου και του τρίτου κόσμου, η κουλτούρα του ατομικού με αυτήν του να μοιράζεσαι» υπογράμμισε ο Janus Metz.
Η ιστορία του Upstream Battle, της ταινίας του Ben Kempas είναι ουσιαστικά η ιστορία του Δαυίδ με τον Γολιάθ. Μια φυλή Ινδιάνων έρχεται αντιμέτωπη με έναν ενεργειακό κολοσσό, την εταιρεία Scottish Power που θέλει να δημιουργήσει υδροηλεκτρικό φράγμα στον ποταμό της περιοχής. Οι ινδιάνοι υποστηρίζουν ότι τα φράγματα έχουν αποδεκατίσει τα αποθέματα σολομού, ενώ η εταιρεία υπερασπίζεται τα συμφέροντά της. «Η ταινία δεν είναι άσπρο- μαύρο, παρουσιάζει και τις δύο πλευρές, δείχνοντας τις λεπτές αποχρώσεις της υπόθεσης. Τελικά, ο Δαυίδ κερδίζει, όπως πρέπει να γίνεται», είπε ο σκηνοθέτης. Γυρίζοντας την ταινία ο ίδιος κατέρριψε όλα τα στερεότυπα που είχε για τους ινδιάνους: «Είναι καταπληκτικό πόση δύναμη έχουν. Πλέον οι φυλές είναι δικτυωμένες, είναι ενωμένες απέναντι στον κοινό εχθρό».
