ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
Κ. ΑΙΝΙΑΝ, ΛΥΔΙΑ ΚΑΡΡΑ, ΗΛ. ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ
Συνέντευξη τύπου παρέθεσαν την Τρίτη, 23 Νοεμβρίου, στα πλαίσια του 45ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, οι σκηνοθέτες Κώστας Αινιάν για τη «Χειμωνιάτικη νοσταλγία», Λυδία Καρρά για τη «Φωνή Αιγαίου» και Ηλίας Γιαννακάκης για την «Αλεμάγια».
Ο Κώστας Αινιάν μιλώντας για την ταινία του αναφέρθηκε στην εμπειρία του ως γιατρός, και τον τρόπο που αυτή του η ιδιότητα επηρέασε την κινηματογραφική του δουλειά. Η «Χειμωνιάτικη νοσταλγία» εκτυλίσσεται κατά κύριο λόγο μέσα σε ένα νοσοκομείο όπου ο κεντρικός ήρωας, βαριά άρρωστος, νοσηλεύεται. Η εξέλιξη της ασθένειάς του είναι μοιραία. Ο σκηνοθέτης αναφέρθηκε ιδιαίτερα σε αυτό λέγοντας ότι το θέμα του θανάτου τον απασχολεί, καθώς η θητεία του ως γιατρός τον εξοικειώνει και ταυτόχρονα τον προκαλεί να ασχοληθεί με την ασθένεια, τη φθορά και το τέλος. Σε ερώτηση για την επαφή του με την ύπαιθρο, η οποία επίσης «πρωταγωνιστεί» στην ταινία, ο σκηνοθέτης είπε: «Ξέρω πολύ καλά την επαρχία επειδή κατοικώ εκεί. Επιπλέον μου αρέσει να βγαίνω στην εξοχή για περιηγήσεις και εξορμήσεις. Ετσι, μέσα από τις διαδρομές μου γνώριζα καλά τον χώρο και μπόρεσα να πάω πολύ προετοιμασμένος στα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας τα περισσότερα από τα οποία έγιναν με ένα μικρό συνεργείο στον νομό Καρδίτσας».
«Με απασχολεί πολύ ο τρόπος με τον οποίο μεταχειριζόμαστε το φυσικό περιβάλλον και η αδιαφορία μας για την καταστροφή του», είπε η Λυδία Καρρά αναφερόμενη στο λόγο για τον οποίο γύρισε ένα ντοκιμαντέρ για το Αιγαίο. «Στην Ελλάδα εξακολουθούμε να εκμεταλλευόμαστε ακραία αυτόν τον μοναδικό τόπο που έχουμε κληρονομήσει από τους παππούδες μας. Αυτός ο τρόπος δράσης μακροπρόθεσμα καταστρέφει αντί να βοηθά το χώρο αλλά και τους ανθρώπους. Η αλόγιστη τουριστική εκμετάλλευση και η χωροταξική αναρχία χαρακτηρίζουν την αιγαιοπελαγίτικη ανάπτυξη. Βλέποντας αυτόν τον τόπο που γνώριζα από μικρή, να χάνεται χρόνο με τον χρόνο δεν μπορώ παρά να νιώθω βαθιά λύπη. Αυτό ήταν το έναυσμα για την ταινία μου».
Σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίο η ταινία έγινε δεκτή από τους κατοίκους των νησιών είπε: «Η υποδοχή τους μάς ξάφνιασε με τον καλύτερο τρόπο αλλά δεχτήκαμε επίσης εχθρικές αντιδράσεις. Τις περισσότερες φορές το ντοκιμαντέρ είχε μεγάλη επιτυχία κι όλοι ενθουσιασμένοι μοιράζονταν μαζί μας τις εμπειρίες τους. Βεβαίως δεν έλειψαν κι εκείνοι που βρίσκονταν στο άλλο άκρο. Σε κάποια σχολεία ο δάσκαλος απαγόρευσε στους μαθητές να μας μιλήσουν, ενώ συχνά οι γονείς ήθελαν να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους για να ελέγχουν τι θα πουν. Γενικά όμως μιλώντας, εκείνο που αποκόμισα ήταν η αίσθηση ότι αυτό το θέμα εξάπτει τα πνεύματα και γίνεται αφορμή για ενδιαφέρουσες συζητήσεις».
Η ταινία του Ηλία Γιαννακάκη «Αλεμάγια» αναφέρεται ιδιαίτερα στην ελληνική παροικία της Αιθιοπίας. Μιλώντας γι’ αυτό ο σκηνοθέτης είπε: « Η οικογένειά μου κατάγεται από εκεί. Ετσι με ενδιέφερε ιδιαίτερα το θέμα, μια που μεγάλωσα με έντονες μνήμες και ακούσματα από εκείνη την περιοχή. Η καταγωγή μου λοιπόν λειτούργησε ως πρώτο ερέθισμα. Από εκεί και πέρα ο μικρόκοσμος της ελληνικής κοινότητας, τα πρόσωπα και οι σχέσεις τους αποτέλεσαν το δραματουργικό υλικό που μου έδωσε τη δυνατότητα να ασχοληθώ με τους χαρακτήρες. Αυτή η κάποτε ανθούσα κοινωνία που στη συνέχεια παρήκμασε, υπήρξε πολύ συντηρητική καταπιέζοντας τα μέλη της. Το βασικό συστατικό στοιχείο των χαρακτήρων είναι ο φόβος και οι ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Αυτό το στοιχείο καθορίζει την πορεία της ζωής τους και δείχνει πώς η κοινωνία μπορεί να διαμορφώσει τις επιλογές των ανθρώπων».
Απαντώντας στην ερώτηση σχετικά με την Αλεμάγια, την αιθιοπική λίμνη που «πρωταγωνιστεί» στην ταινία και το συμβολισμό της, είπε: « Η λίμνη Αλεμάγια υπήρξε ένας πραγματικός χώρος την εποχή που διαδραματίζεται η ταινία. Ηταν μάλιστα ένα από τα πιο όμορφα τοπία στη χώρα. Ειδικά όμως στην ταινία, η Αλεμάγια συμβολίζει την ουτοπία, τον χώρο όπου οι εγκλωβισμένοι ήρωες απελευθερώνονται».
