Κύκνειο άσμα

Κλείνοντας το μάτι στην κινηματογραφική κληρονομιά του Φρέντερικ Γουάιζμαν (του οποίου το εμβληματικό ντοκιμαντέρ Ballet άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο ο κινηματογράφος συνομιλεί με το κλασικό μπαλέτο), η προσωπική διαδικασία παραγωγής ντοκιμαντέρ της Τσέλσι ΜακΜάλαν μάς βυθίζει στη μεγαλειώδη παράσταση της Λίμνης των κύκνων του 2022 από το Εθνικό Μπαλέτο του Καναδά, η οποία αποδείχθηκε καθοριστική για την κληρονομιά του. Η παράσταση είναι υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της θρυλικής Κάρεν Κέιν, μιας και αποχαιρετά τον χορευτικό θίασο με τον οποίο έχει γίνει συνώνυμο το όνομά της (δεδομένου ότι έκανε το διάσημο ντεμπούτο της σε αυτό το μπαλέτο το 1971). Σε μια προσπάθεια να παρουσιαστεί ο θίασος ως μια οργανική οντότητα (με τους καλλιτέχνες, τους χορογράφους και τους τεχνικούς να υπερνικούν τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά εμπόδια για να φέρουν εις πέρας το ριμέικ του λατρεμένου έργου) ακόμα και κάτι τόσο απλό όσο η ενθάρρυνση της Κέιν να εγκαταλείψουν οι χορευτές τα ροζ καλσόν που είναι κομμάτι των κοστουμιών των κύκνων –ούτως ώστε να αναγνωριστεί επί σκηνής η διαφορετικότητα των αποχρώσεων του δέρματος– γίνεται επαναστατική πράξη.