Καθώς φτάνει η παλίρροια

Σ’ ένα νησί μόλις οχτώ τετραγωνικών χιλιομέτρων στα ανοιχτά της δανέζικης Θάλασσας του Βάντεν, μιας παλιρροιακής ζώνης της Βόρειας Θάλασσας, οι 27 εναπομείναντες κάτοικοι βρίσκονται απόλυτα συντονισμένοι με τις δονήσεις της φύσης, αλλά ζουν διαρκώς υπό τον φόβο της καταστροφής που (κυριολεκτικά) διαφαίνεται στον ορίζοντα. Αν και η καθημερινότητα στο νησί του Μαντό ήταν ανέκαθεν εξαρτημένη από τις ορέξεις του άγριου καιρού, το νησί ήταν ο απόλυτος τουριστικός προορισμός για πολλούς φυσιοδίφες από όλο τον κόσμο, μιας που φιλοξενούσε ένα σπάνιο είδος πουλιών. Σήμερα η άνοδος της στάθμης της θάλασσας και τα ακραία φαινόμενα που συνοδεύουν την κλιματική αλλαγή, έχουν απομακρύνει το ανθρώπινο στοιχείο, αλλά δεν έχουν σβήσει τα ίχνη της ανθρώπινης ψυχής. Λίγες είναι οι φορές που το σκανδιναβικό φυσικό και ανθρώπινο τοπίο έχει κινηματογραφηθεί τόσο υποβλητικά και σύνθετα στο πρόσφατο σινεμά, ενώ οι σκηνές της καθημερινότητας της τελευταίας γενιάς που ζει στο νησί περνούν οριστικά στην παγκόσμια κινηματογραφική ανθολογία.