Το διαγωνιστικό τμήμα Film Forward παρουσιάζει το έργο νέων, τολμηρών σκηνοθετών, που μέσα από την πρώτη ή τη δεύτερη ταινία τους, αμφισβητούν τη σχέση μας με την πραγματικότητα και επιχειρούν να την αναδιαπραγματευτούν πέρα από τις συμβάσεις των κινηματογραφικών ειδών. Οι ταινίες διαγωνίζονται για τον Χρυσό Αλέξανδρο – Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους, που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8.000 ευρώ, και τον Αργυρό Αλέξανδρο – Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας, που συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 4.000 ευρώ.
Τα μέλη της Επιτροπής του Διαγωνιστικού Film Forward του 65ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης είναι o σκηνοθέτης Χάρης Βαφειάδης, η ηθοποιός Μίνα Καβανί και ο σκηνοθέτης Λόις Πατίνιο.
Χάρης Βαφειάδης
Ο Χάρης Βαφειάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε υποκριτική στο Σύγχρονο Θεατρικό Ρυθμό και κινηματογράφο στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Σταυράκου. Συνέχισε τις σπουδές του στη σκηνοθεσία ταινιών μυθοπλασίας στο National Film and Television School (NFTS) του Λονδίνου, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και της United International Pictures. Εδρεύει στην Αθήνα και εργάζεται ως σκηνοθέτης στη διαφήμιση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η μικρού μήκους ταινία του 13 ½ προβλήθηκε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (2010) με το Βραβείο Μυθοπλασίας, το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Ελληνική Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών. Επίσης, στο Fuji Shorts Film Festival τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας (2011). Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μικρά πράγματα που πήγαν λάθος βραβεύτηκε στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το Βραβείο Location Manager του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και προτάθηκε από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για πέντε Βραβεία Ίρις, συμπεριλαμβανομένων των Βραβείων Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη.
Ο Χάρης Βαφειάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977. Σπούδασε υποκριτική στο Σύγχρονο Θεατρικό Ρυθμό και κινηματογράφο στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης Σταυράκου. Συνέχισε τις σπουδές του στη σκηνοθεσία ταινιών μυθοπλασίας στο National Film and Television School (NFTS) του Λονδίνου, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και της United International Pictures. Εδρεύει στην Αθήνα και εργάζεται ως σκηνοθέτης στη διαφήμιση στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η μικρού μήκους ταινία του 13 ½ προβλήθηκε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους και βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (2010) με το Βραβείο Μυθοπλασίας, το Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας και το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας από την Ελληνική Ομοσπονδία Κινηματογραφικών Λεσχών. Επίσης, στο Fuji Shorts Film Festival τιμήθηκε με το Βραβείο Καλύτερης Ταινίας (2011). Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Μικρά πράγματα που πήγαν λάθος βραβεύτηκε στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το Βραβείο Location Manager του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου και προτάθηκε από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου για πέντε Βραβεία Ίρις, συμπεριλαμβανομένων των Βραβείων Καλύτερης Ταινίας, Καλύτερου Σεναρίου και Καλύτερου Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη.
Μίνα Καβανί
Η Μίνα Καβανί γεννήθηκε στην Τεχεράνη. Μεγάλωσε σε καλλιτεχνική οικογένεια και από μικρή ηλικία γοητεύτηκε από την υποκριτική, συμμετέχοντας τακτικά στις πρόβες του θείου της, του γνωστού σκηνοθέτη θεάτρου και κινηματογράφου, Αλί Ράφι. Στην ηλικία των δώδεκα ετών, άρχισε να παίζει μικρούς ρόλους και στα δεκαέξι της έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου της Τεχεράνης, εγκαινιάζοντας την καριέρα της στο Ιράν. Σύντομα συνεργάστηκε με μερικούς από τους πιο επιδραστικούς σκηνοθέτες του κινηματογράφου και του θεάτρου στη χώρα. Στα είκοσι δύο της μετακόμισε στο Παρίσι και πέρασε στο φημισμένο Conservatoire National Supérieur (Εθνικό Ανώτατο Ωδείο). Το 2013 έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Red Rose της Σεπιντέ Φαρσί. Η ταινία παρουσιάστηκε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, συγκεντρώνοντας πολλές υποψηφιότητες για το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού. Ωστόσο, λόγω του ότι η ταινία περιείχε σκηνές γυμνού, η Καβανί δέχτηκε απειλές από τα ιρανικά μέσα, γεγονός που οδήγησε στην εξορία της. Συνέχισε την καριέρα της στη Γαλλία, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Το 2022 συμμετείχε στην ταινία του γνωστού Ιρανού σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί No Bears, η οποία κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2022. Το 2023 η Καβανί συμμετείχε στη σειρά Embassy 87 του Βρετανού σκηνοθέτη Κόλιν Τιγκ, σε έναν από τους κεντρικούς ρόλους, με την πρεμιέρα της σειράς να έχει προγραμματιστεί για το 2024. Υποδύθηκε επίσης έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην ταινία Reading Lolita in Tehran (βασισμένη στο έργο της Αζάρ Ναφισί) σε σκηνοθεσία του γνωστού Ισραηλινού σκηνοθέτη Εράν Ρικλίς, με την ταινία να κυκλοφορεί το 2024. Το 2024, η Μίνα Καβανί ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής του βραβείου L’Oeil d’or στο Φεστιβάλ Καννών, μαζί με τον Νικολά Φιλιμπέρ (πρόεδρο της επιτροπής).
Η Μίνα Καβανί γεννήθηκε στην Τεχεράνη. Μεγάλωσε σε καλλιτεχνική οικογένεια και από μικρή ηλικία γοητεύτηκε από την υποκριτική, συμμετέχοντας τακτικά στις πρόβες του θείου της, του γνωστού σκηνοθέτη θεάτρου και κινηματογράφου, Αλί Ράφι. Στην ηλικία των δώδεκα ετών, άρχισε να παίζει μικρούς ρόλους και στα δεκαέξι της έκανε το ντεμπούτο της στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου της Τεχεράνης, εγκαινιάζοντας την καριέρα της στο Ιράν. Σύντομα συνεργάστηκε με μερικούς από τους πιο επιδραστικούς σκηνοθέτες του κινηματογράφου και του θεάτρου στη χώρα. Στα είκοσι δύο της μετακόμισε στο Παρίσι και πέρασε στο φημισμένο Conservatoire National Supérieur (Εθνικό Ανώτατο Ωδείο). Το 2013 έπαιξε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία Red Rose της Σεπιντέ Φαρσί. Η ταινία παρουσιάστηκε σε πολλά διεθνή φεστιβάλ, συγκεντρώνοντας πολλές υποψηφιότητες για το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού. Ωστόσο, λόγω του ότι η ταινία περιείχε σκηνές γυμνού, η Καβανί δέχτηκε απειλές από τα ιρανικά μέσα, γεγονός που οδήγησε στην εξορία της. Συνέχισε την καριέρα της στη Γαλλία, τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο. Το 2022 συμμετείχε στην ταινία του γνωστού Ιρανού σκηνοθέτη Τζαφάρ Παναχί No Bears, η οποία κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας το 2022. Το 2023 η Καβανί συμμετείχε στη σειρά Embassy 87 του Βρετανού σκηνοθέτη Κόλιν Τιγκ, σε έναν από τους κεντρικούς ρόλους, με την πρεμιέρα της σειράς να έχει προγραμματιστεί για το 2024. Υποδύθηκε επίσης έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στην ταινία Reading Lolita in Tehran (βασισμένη στο έργο της Αζάρ Ναφισί) σε σκηνοθεσία του γνωστού Ισραηλινού σκηνοθέτη Εράν Ρικλίς, με την ταινία να κυκλοφορεί το 2024. Το 2024, η Μίνα Καβανί ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής του βραβείου L’Oeil d’or στο Φεστιβάλ Καννών, μαζί με τον Νικολά Φιλιμπέρ (πρόεδρο της επιτροπής).
Λόις Πατίνιο
Ο Λόις Πατίνιο γεννήθηκε στο Βίγο της Ισπανίας το 1983. Σπούδασε κινηματογράφο στο TAI School της Μαδρίτης, παράλληλα με τις σπουδές ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Complutense University. Συνέχισε την κινηματογραφική του εκπαίδευση στο NYFA της Νέας Υόρκης και με μεταπτυχιακές σπουδές στο ντοκιμαντέρ στο πανεπιστήμιο Pompeu Fabra της Βαρκελώνης. Ταινίες του έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ όπως οι Κάννες, η Μπερλινάλε, το Λοκάρνο, το Τορόντο, το Ρότερνταμ, η Νέα Υόρκη, η Viennale, το IDFA και το Ομπερχάουζεν. Τα πρόσφατα έργα του Sycorax (2021) και The Sower of Stars (2022) έκαναν πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες και στο Berlinale Shorts. Οι δύο μεγάλου μήκους ταινίες του Costa da Morte (2013) και Red Moon Tide (2020) έκαναν πρεμιέρα στο Λοκάρνο και στο Forum της Μπερλινάλε. Η τελευταία του μεγάλου μήκους Samsara έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στην Μπερλινάλε, στο τμήμα Encounters (2023), ενώ απέσπασε τον Χρυσό Αλέξανδρο του Τμήματος Film Forward στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Ο Λόις Πατίνιο γεννήθηκε στο Βίγο της Ισπανίας το 1983. Σπούδασε κινηματογράφο στο TAI School της Μαδρίτης, παράλληλα με τις σπουδές ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Complutense University. Συνέχισε την κινηματογραφική του εκπαίδευση στο NYFA της Νέας Υόρκης και με μεταπτυχιακές σπουδές στο ντοκιμαντέρ στο πανεπιστήμιο Pompeu Fabra της Βαρκελώνης. Ταινίες του έχουν προβληθεί σε φεστιβάλ όπως οι Κάννες, η Μπερλινάλε, το Λοκάρνο, το Τορόντο, το Ρότερνταμ, η Νέα Υόρκη, η Viennale, το IDFA και το Ομπερχάουζεν. Τα πρόσφατα έργα του Sycorax (2021) και The Sower of Stars (2022) έκαναν πρεμιέρα στο Δεκαπενθήμερο των Σκηνοθετών στις Κάννες και στο Berlinale Shorts. Οι δύο μεγάλου μήκους ταινίες του Costa da Morte (2013) και Red Moon Tide (2020) έκαναν πρεμιέρα στο Λοκάρνο και στο Forum της Μπερλινάλε. Η τελευταία του μεγάλου μήκους Samsara έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στην Μπερλινάλε, στο τμήμα Encounters (2023), ενώ απέσπασε τον Χρυσό Αλέξανδρο του Τμήματος Film Forward στο 64ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
