Κάποτε είχα μια ζωή

Μπορεί οι άνθρωποι που ζουν δίχως στέγη (και συχνά δίχως νόμο) να είναι καταδικασμένοι να ζουν μακριά από το βλέμμα των πολλών –αν και σε κοινή θέα–, αλλά αυτό το ντοκιμαντέρ αντικρίζει στα μάτια έναν άνθρωπο που δοκιμάζεται σε ένα νέο περιβάλλον. Ο Χεσούς μπαίνει σε ένα κέντρο επανένταξης, στέγασης και απασχόλησης, αφού έζησε στους δρόμους για μια δεκαετία. Τώρα η ζωή του είναι γεμάτη κανόνες. Ο αγώνας του δεν βγάζει νόημα αν δεν είναι ελεύθερος να παίρνει τις δικές του αποφάσεις. Μετά από χρόνια εξάρτησης από τις κοινωνικές υπηρεσίες, φεύγει από το πρόγραμμα, με όλους τους τους κινδύνους που εμπεριέχονται σε αυτή την απόφαση. Η Ελένα, συντονίστρια της εποπτευόμενης στέγασης, γράφει τη διπλωματική της με θέμα την επανένταξη των αστέγων. Όταν όμως ο Χεσούς φεύγει, η έρευνά της αλλάζει ρότα και εστιάζει τελικά την εργασία της στην ιστορία ζωής του. Η Ελένα γίνεται η μόνη συναισθηματική του υποστήριξη. Ένα θαρραλέο ντοκιμαντέρ που φιλοδοξεί να προσφέρει μια ανθρωπιστική, ανθρωπολογική προοπτική, μια μη πατερναλιστική προσέγγιση όσον αφορά τα άτομα που ενίοτε αποσπώνται από το κοινωνικό σύνολο, και μια διεισδυτική αμφισβήτηση της κοινωνικής κανονικότητας, της προκατάληψης και του στιγματισμού που καθιστούν τους ανθρώπους αόρατους.