Radu Jude (The Happiest Girl in the World),Δημήτρης Καρακάσης (Παρουσία Β’), Ηλίας Βαφειάδης, μουσικός (Παρουσία Β’), Rachel Rosen, διευθύντρια προγράμματος στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Φρανσίσκο, Ιωάννα Παπαγεωργίου, κριτικός κινηματογράφου – δημοσιογράφος
Ο ρόλος του σεναρίου και η σχέση του με την εικόνα, η σημασία του κινηματογράφου στην εποχή μας και οι δυσκολίες στην παραγωγή ταινιών ήταν τα θέματα που συγκέντρωσαν το ενδιαφέρον στο «Κουβεντιάζοντας» του 50ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 18 Νοεμβρίου, στο αντλιοστάσιο του ΟΛΘ.
Στη συζήτηση συμμετείχαν οι σκηνοθέτες Δημήτρης Καρακάσης (Παρουσία Β’) και Radu Jude (The Happiest Girl in the World), ο Ηλίας Βαφειάδης που έγραψε τη μουσική της ταινίας Παρουσία Β’, η κριτικός κινηματογράφου Ιωάννα Παπαγεωργίου και η διευθύντρια προγράμματος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου στο Σαν Φρανσίσκο Rachel Rosen. Το Κουβεντιάζοντας άνοιξε με την προβολή αποσπασμάτων των ταινιών Παρουσία Β’ και The Happiest Girl in the World που έδωσαν και το έναυσμα να ξεκινήσει η συζήτηση.
«Ήθελα να γράψω ένα σενάριο που να έχει σασπένς, διότι πιστεύω ότι είναι από τα πράγματα που λείπουν από τις ελληνικές ταινίες, αλλά και να δείξω καθαρά το ρόλο των χαρακτήρων. Πιστεύω ότι με ένα καλό σενάριο και καλούς ηθοποιούς μπορείς να κάνεις μια αξιόλογη ταινία έστω και αν δεν έχεις τα τεχνικά μέσα για τη βέλτιστη ποιότητα εικόνας», τόνισε ο Δημήτρης Καρακάσης. Παίρνοντας το λόγο ο σκηνοθέτης Radu Jude σημείωσε ότι σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα παίζει αναμφισβήτητα η μεταφορά του σεναρίου στη μεγάλη οθόνη. «Έχω διαβάσει σενάρια από γνωστές ταινίες και μου φάνηκαν εντελώς βαρετά και ανόητα, αλλά στην οθόνη η ταινία ήταν καταπληκτική. Φυσικά έχει συμβεί και το αντίστροφο», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Μιλώντας για τα στοιχεία που ξεχωρίζουν τις καλές ταινίες η Rachel Rosen σημείωσε πως «είναι δύσκολο να κατηγοριοποιήσεις μια σειρά κριτηρίων που θα ταιριάζουν σε κάθε περίπτωση» και πρόσθεσε: «Προσωπικά μου αρέσουν οι ταινίες που μένουν στο ύφος τους, δηλαδή μια κωμωδία να είναι κωμωδία. Αυτό που σίγουρα δεν μου αρέσει είναι όταν οι ηθοποιοί υπερβάλλουν στην προσπάθειά τους να ενσαρκώσουν τον χαρακτήρα τους. Αντιθέτως εκτιμώ τις “σιωπηλές” περφόμανς που αγγίζουν την ψυχή σου».
Από την άλλη πλευρά, η Ιωάννα Παπαγεωργίου τόνισε ότι δεν έχει προκαταλήψεις σχετικά με τα κριτήρια για ένα καλό ή κακό φιλμ και υπογράμμισε ότι: «Θέλω η ταινία να μου μιλάει, να τη νιώθω. Δεν κρύβω ότι μου αρέσει να βλέπω τα λεγόμενα “υβριδικά” φιλμ που δανείζονται στοιχεία από πολλά κινηματογραφικά είδη, όπως επίσης εκτιμώ και τα καλά blockbusters».
Μιλώντας για τη σημασία της κινηματογραφικής τέχνης η Ιωάννα Παπαγωεωργίου είπε πως «η τέχνη του σινεμά ισοδυναμεί και συμβάλει στην εκπαίδευση και μόρφωση του κοινού και πιστεύω πως είναι κάτι αναγκαίο στην εποχή μας». Ο Radu Jude αποκάλυψε ότι ορισμένες φορές προβληματίζεται για τη δουλειά του. «Κάποιες φορές ντρέπομαι για τη δουλειά μου, ειδικά όταν σκέφτομαι ότι στον κόσμο υπάρχουν άνθρωποι που βοηθούν πραγματικά και χειροπιαστά αυτούς που έχουν ανάγκη και εμείς στενοχωριόμαστε για το σενάριο που δεν γράψαμε καλά. Αυτό μου συμβαίνει κυρίως όταν γυρίζω διαφημιστικά και σκέφτομαι ότι είναι ένα είδος πολυτελείας αναφορικά με τον τρόπο που αναπτύσσεται η κοινωνία μας», τόνισε ο σκηνοθέτης. «Προσωπικά χαίρομαι που η δουλειά μου δεν κάνει τα πράγματα στον κόσμο χειρότερα», πρόσθεσε η Rachel Rosen και συμπλήρωσε: «Δεν χρειάζεται να μολύνω μια θάλασσα ή να κλέψω από κάποιον για να ζήσω. Φυσικά μπορεί να στενοχωρώ ορισμένους κινηματογραφιστές όταν απορρίπτω τις ταινίες τους αλλά αυτό είναι μέρος της δουλειάς μου».
Καταλήγοντας οι σκηνοθέτες ρωτήθηκαν για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην παραγωγή των ταινιών τους. Ο Δημήτρης Καρακάσης τόνισε ότι η ταινία του είναι σε ψηφιακή μορφή λόγω του υψηλού κόστους που έχει το φιλμ και συμπλήρωσε: «Η παραγωγή έγινε με χρήματα που αποταμίευσα για περίπου ένα χρόνο. Πλήρωσα μόνο τους τεχνικούς που ήταν απαραίτητοι, ενώ οι ηθοποιοί, αν και επαγγελματίες, έπαιξαν δωρεάν. Φυσικά στηριζόμουν στο φιλότιμο τους και δεν μπορούσα να τους υποχρεώσω για οτιδήποτε». Ο Ηλίας Βαφειάδης που έγραψε τη μουσική της ταινίας «Παρουσία Β’» σημείωσε ότι η ζωντανή μουσική ακόμη και σε μια ταινία χαμηλού προϋπολογισμού είναι μια ακριβή πολυτέλεια. «Ακόμη και σε μια ταινία όπως η Παρουσία Β’ για να έχεις ζωντανή μουσική έστω και για 20 λεπτά με μια μικρή ορχήστρα πρέπει να πληρώσεις τρεις φορές τον προϋπολογισμό ολόκληρης της ταινίας», είπε χαρακτηριστικά. Ο Radu Jude αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε φορά που πρέπει να αναζητήσει χορηγούς ή να ζητήσει κρατική χρηματοδότηση. «Χρησιμοποιώ χρήματα από βραβεία, ο παραγωγός μου προσπαθεί να εξασφαλίσει κρατικές χορηγίες, ενώ επενδύω φυσικά και δικά μου χρήματα. Έχω κουραστεί όμως από αυτή τη διαδικασία. Γενικά είναι πολύ δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι το σύστημα χρηματοδότησης στη Ρουμανία είναι διεφθαρμένο και δίνονται χορηγίες σε αμφίβολα projects», είπε κλείνοντας.
