ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
ΕΜΠΟΛΕΜΗ ΖΩΝΗ: ΤΟ ΘΑΥΜΑ – ZORRO Ο ΓΑΤΟΣ
Συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν την Παρασκευή 19-3-2010 στο πλαίσιο του 12ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ο Σωτήρης Δανέζης, δημοσιογράφος και σεναριογράφος του ντοκιμαντέρ Εμπόλεμη Ζώνη: Το θαύμα, και η Σελάνα Βροντή, σκηνοθέτιδα της ταινίας Zorro ο γάτος.
Το ντοκιμαντέρ Εμπόλεμη Ζώνη: Το θαύμα σε σκηνοθεσία Δημήτρη Γεράρδη και σενάριο Σωτήρη Δανέζη καταγράφει το χρονικό της διάσωσης του 24χρονου αϊτινού Εξάντους Ουίσμοντ Ζαν Πιερ, που παρέμεινε ζωντανός επί έντεκα μέρες στα συντρίμμια ενός πανδοχείου το οποίο κατέρρευσε από τον καταστροφικό σεισμό, και ενώ ήδη η κυβέρνηση της χώρας είχε ανακοινώσει ότι τερματίζονται οι επιχειρήσεις για την ανεύρεση επιζώντων. Η ιστορία έκανε το γύρο του κόσμου και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης χαρακτήρισαν τη διάσωση ως το «θαύμα» της Αϊτής. «Πριν από εμάς πέρασαν από το σημείο και άλλοι, οι οποίοι άκουγαν κάθε μέρα τις ίδιες ιστορίες για επιζώντες στα χαλάσματα και είχαν κορεσθεί. Εμείς ήμασταν ‘’φρέσκοι’’. Μόλις φτάσαμε, πληροφορηθήκαμε την ιστορία για τον συγκεκριμένο επιζώντα που βρισκόταν στα χαλάσματα και σκεφτήκαμε να το ψάξουμε», εξήγησε ο Σωτήρης Δανέζης. Το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης του ντοκιμαντέρ αφιερώνεται στην ίδια τη διάσωση του νεαρού Αϊτινού, ωστόσο, όπως σχολίασε ο Σωτήρης Δανέζης, μετά την πρώτη προβολή της ταινίας το ενδιαφέρον του κοινού εστιάστηκε στις διαμάχες των διασωστών για το ποιος θα πάρει τα εύσημα. «Η αλήθεια είναι ότι πρώτοι έφτασαν οι τρεις Έλληνες διασώστες, επειδή ακριβώς δεν είχαν βαρύ εξοπλισμό. Εμείς αρχίσαμε να ανεβάζουμε μέσω Twitter εκκλήσεις για βοήθεια, τις οποίες είδε το συντονιστικό των Γάλλων διασωστών και έστειλε επί τόπου σαράντα άτομα», σημείωσε ο δημοσιογράφος. Οι Γάλλοι διασώστες διέθεταν τον εξοπλισμό, αλλά επειδή οι Έλληνες είχαν εντοπίσει πρώτοι τον επιζώντα, η διάσωση ήταν ελληνική. Από την πλευρά τους, οι Γάλλοι δημιούργησαν ένα ολόκληρο επικοινωνιακό επιτελείο, με τον Γάλλο πρέσβη στην Αϊτή και έναν εκπρόσωπο τύπου, παρουσιάζοντας στους ξένους δημοσιογράφους το συμβάν ως γαλλική υπόθεση. Ακολούθησαν οι αμερικάνοι διασώστες, οι οποίοι όμως κρατήθηκαν μακριά από την επιχείρηση διάσωσης και δήλωναν στα αμερικανικά ΜΜΕ ότι αν είχαν αναλάβει η ίδιοι η διάσωση θα είχε ολοκληρωθεί ταχύτερα και ασφαλέστερα. «Ως προς το πολιτικό κομμάτι, δεν ειπώθηκε κάτι περισσότερο από όσα βλέπαμε εκείνη την ώρα. Εμένα δεν με ενδιέφερε ποιος έκανε τη διάσωση, εάν ήταν από την Ελλάδα, τη Γαλλία, την Κίνα ή την Αλάσκα. Το σημαντικό ήταν ότι, παρόλο που οι εθελοντές έφτασαν πολύ αργά στην Αϊτή και μολονότι η κυβέρνηση υποστήριζε ότι δεν υπάρχει πιθανότητα ανεύρεσης επιζώντων, ο Ουίσμοντ σώθηκε» υπογράμμισε ο Σωτήρης Δανέζης στη συνέντευξη Τύπου.
Ο δημοσιογράφος βρέθηκε στην Αϊτή το 2008 και κατέγραψε στο πλαίσιο της «Εμπόλεμης Ζώνης» τις συνθήκες εξαθλίωσης που επικρατούν στη χώρα. «Η κατάσταση που αντίκρισα τώρα ήταν από τις χειρότερες, κουβαλώ μαζί μου πολύ σκληρές εικόνες από αυτή την αποστολή. Αισθάνθηκα ότι ο θάνατος κυρίευσε τον τόπο, ένιωσα ότι δεν μπορούσα να προσφέρω βοήθεια. Τελικά, για πρώτη φορά πετύχαμε μέσα από τη δουλειά μας να κάνουμε κάτι χειροπιαστό» τόνισε ο δημοσιογράφος. Ο ίδιος δήλωσε αισιόδοξος για το μέλλον της χώρας, παρόλο που όλα συνηγορούν για το αντίθετο. «Σήμερα ο κόσμος στην Αϊτή έπαψε να πιστεύει στα θαύματα, χρειάζεται κάτι περισσότερο. Η διεθνής κοινότητα είναι παρούσα στην Αϊτή τα τελευταία χρόνια, αλλά σε μια τόσο φτωχή χώρα, με τόσο σοβαρό πρόβλημα κυβερνητικής διαφθοράς, όση βοήθεια και αν δώσει κανείς, αυτή χάνεται πριν καν φτάσει στην παραγκούπολη του Πορτ-ο-Πρενς. Ένας αμερικάνος συνάδελφος με ρώτησε χαρακτηριστικά: ‘’ποιο είναι το επόμενο χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην Αϊτή; Να εξαφανιστεί από το χάρτη;’’. Εγώ θέλω να είμαι αισιόδοξος, να πιστεύω ότι η ελπίδα θα επιζήσει τελικά, όπως ο Ουίσμοντ. Ίσως, τελικά, ολόκληρη η χώρα να χρειάζεται ένα πραγματικό θαύμα», σημείωσε ο Σωτήρης Δανέζης.
Το ντοκιμαντέρ Zorro ο γάτος της Σελάνας Βροντή κινείται σε εντελώς διαφορετικό κλίμα, απεικονίζοντας το πορτρέτο του Ζορρό, ενός ανεξάρτητου κεραμιδόγατου που ζει στην περιοχή του Ψυρρή, στο κέντρο της Αθήνας. «Ο Ζορρό έχει και προτερήματα και ελαττώματα. Του αρέσει πολύ ο φακός, παίρνει μεγάλα ρίσκα, ζει περιπέτειες, κινδυνεύει, έχει φίλους, φιλενάδες και αντίζηλους, είναι ένας πραγματικός ήρωας με τον οποίο μπορεί να ταυτιστεί ο άνθρωπος» σχολίασε η σκηνοθέτιδα. Με την κάμερά της, η Σελάνα Βροντή παρακολουθεί όχι μόνο τη συμπεριφορά αυτού του γάτου μέσα σε ένα αφιλόξενο αστικό τοπίο, αλλά παράλληλα εστιάζει και στο ίδιο το περιβάλλον, καθώς μια παλιά γειτονιά όπως του Ψυρρή επιχειρήθηκε – ούτε λίγο ούτε πολύ - να «μεταλλαχθεί» σε Σόχο της Αθήνας. Έτσι λοιπόν δεν πλάθει μόνο το πορτραίτο του γάτου της όπως χαρακτηριστικά σημείωσε, αλλά το πορτραίτο μιας ολόκληρης γειτονιάς, μιας μικρής κοινωνίας, όπως την βίωσε στην διάρκεια των γυρισμάτων.
