ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
ΦΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ /
Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΣΕΛΣΟ ΤΖΟΥΝΙΟΡ
Συνέντευξη Τύπου παραχώρησαν την Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011, στο πλαίσιο του 13ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, οι σκηνοθέτες Βασίλης Λουλές (Φιλιά εις τα παιδιά) και Παναγιώτης Ευαγγελίδης (Η ζωή και ο θάνατος του Σέλσο Τζούνιορ), οι ταινίες των οποίων συμμετέχουν στο διεθνές πρόγραμμα της διοργάνωσης.
Το ντοκιμαντέρ Φιλιά εις τα παιδιά του Βασίλη Λουλέ καταγράφει τις μαρτυρίες πέντε εβραίων, οι οποίοι έζησαν την παιδική τους ηλικία στην Ελλάδα της γερμανικής κατοχής και σώθηκαν από βέβαιο θάνατο, χάρη στην προστασία που τους προσέφεραν χριστιανικές οικογένειες. Αφορμή για να καταπιαστεί ο σκηνοθέτης με τις συγκεκριμένες ιστορίες, στάθηκε μια έκθεση ντοκουμέντων και φωτογραφιών που πραγματοποιήθηκε το 2004 στο Εβραϊκό Μουσείο της Αθήνας. Εκεί ο δημιουργός γνώρισε τους πέντε πρωταγωνιστές, οι οποίοι έμελλε να γίνουν οι καθημερινοί του σύντροφοι για τα τρία χρόνια που διήρκεσαν τα γυρίσματα της ταινίας. «Ήταν εύκολο να μου ανοιχτούν. Αυτό που προσπάθησα και κατάφερα ήταν να τους φέρω πίσω σε εκείνη την εποχή, να γίνουν τα παιδιά του τότε, μέσα σε σώματα ενηλίκων. Αυτός είναι και ο μεγάλος πλούτος της ταινίας, το γεγονός ότι μιλούν με τόση άνεση», εξήγησε ο κ. Λουλές.
Ο φακός του σκηνοθέτη ρίχνει φως σε άγνωστες πτυχές της ιστορίας των ελλήνων εβραίων που έζησαν την εποχή του Ολοκαυτώματος και εστιάζει στη ζωή των μικρών παιδιών που αναγκάστηκαν να ενηλικιωθούν πολύ νωρίς. «Ειδικά τα παιδιά, ζούσαν μια σύνθετη κατάσταση. Η ζωή τους ήταν ένα εκκρεμές ανάμεσα στην ανάγκη να παίξουν και να τρέξουν και στην ανάγκη να κρυφτούν. Αναγκάστηκαν να μεγαλώσουν απότομα», επεσήμανε ο κινηματογραφιστής. Οι μαρτυρίες που περιλαμβάνονται στο ντοκιμαντέρ είναι συγκινητικές και μεταφέρουν τον θεατή στην εποχή της γερμανικής κατοχής. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα κατά το οποίο η Ρόζα, μια από τις πρωταγωνίστριες της ταινίας, παιδί τότε, κρυβόταν στην πολυκατοικία της οδού Τσιμισκή 133 και έβλεπε από το παράθυρο να περνά μια φάλαγγα εβραίων, στην οποία βρίσκονταν ο πατέρας και η γιαγιά της. «Οι μαρτυρίες ήταν πολύ συγκινητικές. Μέχρι κι εγώ έκλαιγα κατά τη διάρκεια της ταινίας και προσπαθούσα να κρυφτώ για να μην μεταφέρω τη συγκίνησή μου στον συνομιλητή μου», εξομολογήθηκε ο σκηνοθέτης. «Οι ίδιοι μπορούν να αντέξουν πολλά, έχουν περάσει μεγαλύτερες δυσκολίες. Μέσα από αυτό το ντοκιμαντέρ, βέβαια, ξαναγύρισαν στις ενοχές του τότε. Οι ενοχές που απέφυγαν ξεκινώντας μια νέα ζωή, επανήλθαν σαν βασανιστικά ερωτήματα», συμπλήρωσε.
Το ντοκιμαντέρ Η ζωή και ο θάνατος του Σέλσο Τζούνιορ του Παναγιώτη Ευαγγελίδη παρουσιάζει τη ζωή του καλλιτέχνη Σέλσο Τζούνιορ, ο οποίος έχει ως φετίχ του τις μπότες. Ο εκκεντρικός άντρας ζει με τον σύζυγό του στην Ελβετία και διαθέτει στο ατελιέ του περισσότερα από 600 ζευγάρια μπότες. «Πολλά από αυτά τα ζευγάρια τα φορά μόνο μια φορά, π.χ. σε μια ερωτική συνεύρεση, για να του τη θυμίζει, ενώ άλλα τα φοράει συχνότερα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης. Ο Παναγιώτης Ευαγγελίδης έζησε μαζί με το ζευγάρι για δυο εβδομάδες και κατέγραψε τόσο τη ζωή τους όσο και το πάθος του Σέλσο Τζούνιορ για τις μπότες. «Τον γνώρισα σε ένα Φεστιβάλ στη Λισσαβόνα και το φετίχ του αυτό μου ερέθισε τη φαντασία, γιατί έτσι κι αλλιώς έχω μια δική μου ματιά για ιδιαίτερους ανθρώπους, τους οποίους δεν ξέρει κανείς πού να τους κατατάξει», σημείωσε ο κ. Ευαγγελίδης.
Το φετίχ του Σέλσο Τζούνιορ για τις μπότες γεννήθηκε σε ηλικία μόλις τριών ετών, όταν είδε σε μια αποθήκη ένα ζευγάρι μπότες και μαγεύτηκε από το σχήμα και το άρωμα του δέρματος. «Εξ' ορισμού, το φετίχ υπάρχει για να δημιουργήσει ο συγκεκριμένος άνθρωπος έναν κόσμο αλώβητο. Το φετίχ δεν μπορεί να τον προδώσει, ούτε βέβαια και να τον αγαπήσει. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής δεν δέχεται ψυχανάλυση πάνω σε αυτό, όμως παραδέχεται ότι ζει ένα παράδοξο. Ξεκαθαρίζει, ωστόσο, ότι ως αντάλλαγμα σε αυτό έχει μια πραγματική ευτυχία, εννοώντας τη σχέση με τον σύζυγο και τους γονείς του», επεσήμανε ο δημιουργός. «Είναι αλήθεια ότι ζει ανάμεσα σε παράδοξα πράγματα, όμως αυτό είναι επιλογή του», υπογράμμισε επίσης, και πρόσθεσε: «Ο ίδιος λέει ότι έχει επιλέξει να είναι εκτός της κοινωνίας. Εγώ πιστεύω ότι θα ήθελε να τον αγαπούν, όμως δεν θα έκανε καμία υποχώρηση επάνω σε αυτό».
