OΛYMΠION RENAULT
ΠPOΓPAMMA ΠPOBOΛΩN
6 - 12 Σεπτεμβρίου 2002
Tο Φεστιβάλ Kινηματογράφου Θεσσαλονίκης σας ενημερώνει ότι το πρόγραμμα προβολών στο OΛYMΠION Renault από την Παρασκευή, 6 Σεπτεμβρίου 2002, διαμορφώνεται ως εξής:
OΛYMΠION
Ο Ρόκο και τα αδέλφια του / Rocco e i suoi fratelli του Luchino Visconti (ώρες προβολών: 19:30, 22:30)
Σενάριο: Luchino Visconti, Suso Cecchi d'Amico, Pasquale Festa Campanile, Massimo Franciosa, Enrico Medioli. Φωτογραφία: Giuseppe Rotunno. Μουσική: Nino Rota. Ηθοποιοί: Alain Delon, Renato Salvatori, Κατίνα Παξινού, Annie Girardot, Roger Hanin, Paolo Stoppa, Claudia Cardinale, Σπύρος Φωκάς, Max Cartier, Rocco Vidolazzi, Corrado Pani, Alessandra Panaro, Adriana Asti, Nino Castelnuovo, Rosario Borelli. Διάρκεια: 177’. Ασπρόμαυρη. Ιταλία/Γαλλία, 1960. Bραβεία: Eιδικό Bραβείο της Eπιτροπής στο Φεστιβάλ Bενετίας 1960.
Την επομένη του θανάτου του συζύγου της, η Ροζάρια Παρόντι εγκαταλείπει την Καλαβρία, τον γενέθλιο τόπο της, και μαζί με τους τέσσερις γιους της –Σιμόνε, Ρόκο, Τσίρο και Λούκα– πηγαίνει στο Μιλάνο, όπου ήδη ζει ο πρωτότοκός της, ο Βιντσέντσο. Ο Βιντσέντσο βλέπει έκπληκτος, την ημέρα των αρραβώνων του, να καταφθάνει ολόκληρη η οικογένειά του. Ο Βιτσέντζο εξασφαλίζει τελικά ένα άθλιο κατάλυμα για τους δικούς του, στο υπόγειο μιας πολυκατοικίας, σύντομα όμως εγκαθίστανται σ’ ένα άλλο, πιο άνετο διαμέρισμα. O Σιμόνε γνωρίζει τη Νάντια, μια πόρνη. Για χάρη της δεν διστάζει να διαπράξει κλοπή στο βαφείο όπου εργάζεται ο Ρόκο, ο οποίος πηγαίνει στη Γένοβα να υπηρετήσει τη θητεία του. Εκεί ξαναβρίσκει τη Νάντια, η οποία συγκλονίζεται από την αγνότητα του Ρόκο αλλά ο Σιμόνε δεν υποφέρει την ιδέα ότι την έχει χάσει. Ένα βράδυ βρίσκει το ζευγάρι σε μια αλάνα και βιάζει την πρώην φιλενάδα του μπροστά στα μάτια του αδελφού του. Ο Ρόκο ερμηνεύει τη συγκεκριμένη πράξη ως καθαρή απόδειξη του έρωτα του αδελφού του για τη Νάντια και αποχωρεί. Απελπισμένη, η κοπέλα συζεί και πάλι με τον Σιμόνε, ο οποίος ξεπέφτει όλο και περισσότερο, ενώ ο Ρόκο αναδεικνύεται φέρελπις πυγμάχος. «Ήθελα την Kατίνα Παξινού ακριβώς έτσι, μελοδραματική, νευρική, αδιάκριτη, δεσποτική, όλα αυτά τα πράγματα που γνωρίζει τόσο καλά να κάνει..» L.V.
