Mulholland Drive

ΟΙ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΔΕΚΑΠΕΝΘΗΜΕΡΟ ΣΤΗ  01.30  ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

 

Ξημερώματα Κυριακής 8 Δεκεμβρίου, ώρα 01:30 μετά τα μεσάνυχτα

Σκηνοθεσία-Σενάριο: David Lynch: Hθοποιοί: Naomi Watts, Laura Elena Harring, Justin Theroux, Ann Miller (I) . Διάρκεια: 146’, 2001

Σε κάποιο αυτοκινητόδρομο του Λος ¶ντζελες τη νύχτα, ένα διερχόμενο αμάξι ρίχνει τα φώτου του σε μια πινακίδα που γράφει MULHOLLAND DRIVE. Kι εδώ αρχίζουν όλου του κόσμου τα μυστήρια. Σε μια στροφή το αυτοκίνητο συγκρούεται και σκοτώνονται όλοι εκτός από μια όμορφη μελαχρινή που παθαίνει αμνησία. Όταν ξημερώσει βρίσκει καταφύγιο στο διαμέρισμα ενός συγκροτήματος όπου θα την ανακαλύψει η Mπέτι, μια χαριτωμένη ξανθιά που μόλις έφτασε από την επαρχία για να κάνει καριέρα ηθοποιού. Nιώθουν αμέσως συμπάθεια η μία για την άλλη, που δεν θα αργήσει να εξελιχθεί σε ερωτική έλξη, και αποφασίζουν να λύσουν το μυστήριο της ταυτότητας της μελαχρινής.

Στη ροή της ιστορίας παρεμβάλλονται και άλλες παράλληλες ιστορίες που πυκνώνουν τα μυστήρια της πλοκής. Ένας εφιάλτης που ζωντανεύει στην πραγματικότητα, ένας άστεγος που κάνει τα μαγικά του, ένας παράλυτος αρχιγκάγκστερ που θέλει να επιβάλλει στα στούντιο την ευνοούμενή του, ένας σκηνοθέτης με τα επαγγελματικά και τα οικογενειακά του προβλήματα, ένας καουμπόι που εμφανίζεται σαν άρχοντας του τρόμου μέσα στη νύχτα, ένας ταραντινικός δολοφόνος που σκοτώνει δύο άσχετους ανθρώπους.

Aφηγήσεις και πρόσωπα, επανερχόμενα σε στιγμιότυπα που θα μπορούσαν να πολλαπλασιάζονται αέναα, αν δεν υπήρχε εκείνη η “μαύρη τρύπα” μέσα στο μυστηριώδες μπλε κουτί που ξαφνικά τα καταπίνει όλα και μας περνάει σε μια άλλη διάσταση χρόνου όπου όλα είναι... σχετικά.

Στο τελευταίο μέρος της ταινίας που αποτελεί ένα άλμα σ’ ένα ενδεχόμενο μέλλον της σχέσης των δύο γυναικών και ταυτόχρονα(;) μια αναδρομή στα όσα προηγήθηκαν πριν το τροχαίο ατυχήμα: αυτό που απέτρεψε τη δολοφονία της μελαχρινής που είχε παραγγείλει, λόγω ζήλειας, η ξανθιά ερωμένη της και η οποία μετανιωμένη, νομίζοντας ότι η δολοφονία έχει πραγματοποιηθεί, αυτοκτονεί (!). Σαν μια αέναη αφηγηματική ανακύκλιση χρόνου που κάνει την ταινία να βλέπεται και να ξαναβλέπεται, ως το μόνο τρόπο για να γίνει κατανοητή.