ΠΑΚΙΣΤΑΝ ΚΑΙ ΙΡΑΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε την Τετάρτη 5 Μαρτίου στο Ολύμπιον RENAULT στο πλαίσιο του 5ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ – Εικόνες του 21ου Αιώνα, οι σκηνοθέτες Αyfer Ergun και ο Μaziar Bahari μας έφεραν αντιμέτωπους με τη σκληρή πραγματικότητα και τις ακραίες καταστάσεις που εκτυλίσσονται στο Πακιστάν και στο Ιράν, αντίστοιχα.
Η Αyfer Ergun, Τουρκάλα που ζει στην Ολλανδία, είπε για την ταινία της ‘Ενάντια στη Θέλησή μου’: «Δουλεύω για τη Διεθνή Αμνηστία και ήρθα αντιμέτωπη με το πρόβλημα των Πακιστανών γυναικών. Στο Πακιστάν υπάρχει ένα καθεστώς ατιμωρησίας για τους άντρες οι οποίοι σκοτώνουν μία γυναίκα για λόγους τιμής. Είναι απίστευτο, αλλά οι άντρες αυτοί παραμένουν ατιμώρητοι. Ήρθα σε επαφή με δυο επίλεκτες δικηγόρους, οι οποίες δημιούργησαν ένα άσυλο για αυτές τις κατατρεγμένες γυναίκες, οι οποίες κινδυνεύουν να θανατωθούν από τους συγγενείς τους.
»Γνώρισα 14 γυναίκες, αλλά η ταινία μου επικεντρώθηκε σε τρεις από αυτές. Τα πιο λυπηρό είναι ότι η μία από τις τρεις ηρωίδες μου πείστηκε από τους συγγενείς της να επιστρέψει στο σπίτι. Αργότερα έμαθα ότι τη σκοτώσανε. Οργίστηκα και επέστρεψα στο Πακιστάν. Επισκέφτηκα το σπίτι της. Μίλησα με τους δικούς της και τους κινηματογράφησα κρυφά. »Η δεύτερη γυναίκα κατάφερε να ξεφύγει στην Ευρώπη ενώ η τρίτη, έπεσε θύμα του άντρα της που αποπειράθηκε να την κάψει ζωντανή. »Δεν νομίζω ότι η ταινία μου μπορεί να προβληθεί στο Πακιστάν. Δεν είναι έτοιμοι να την δεχτούν εκεί και οι άντρες είναι απόλυτα αρνητικοί».
Ο Μaziar Bahari πήρε το λόγο και μίλησε για την ταινία του ‘Στον Ιστό της Αράχνης’: «Η ταινία αναφέρεται σε έναν εξτρεμιστή ισλαμιστή, ο οποίος δολοφόνησε 16 γυναίκες και έχει διχάσει την κοινή γνώμη στην πόλη Μασάντ στο Ιράν επειδή οι μεταρρυθμιστές ζητούν την καταδίκη του δολοφόνου, ενώ οι σκληροπυρηνικοί χαιρετίζουν τα εγκλήματά του δεδομένου ότι τα θύματά του είχαν εκτίσει ποινές φυλάκισης για πορνεία ή αδικήματα σε σχέση με τα ναρκωτικά. »Κατευθυνόμουν στο Αφγανιστάν, αλλά αναγκάστηκα να παραμείνω στη Μασάντ περιμένοντας να εκδοθεί η βίζα μου. Εκεί έμαθα για τον δολοφόνο και ήρθα σε επαφή με την οικογένειά του. Όλοι τους ήταν πρόθυμοι να μου μιλήσουν".
»Μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι μερικοί άνθρωποι ήταν υπέρ του δολοφόνου, ο οποίος είχε διαπράξει τερατώδη εγκλήματα. »Δεν ήταν εύκολο να μπω στη φυλακή και να μιλήσω με το δολοφόνο. Έκανα υπομονή. Στο Ιράν υπάρχει μία κυβέρνηση και χιλιάδες μικρο-κυβερνήσεις και αρμόδιοι τους οποίους πρέπει να προσπεράσεις.
»Είχα πολλά προσωπικά διλήμματα σχετικά με την ταινία. Είναι η πρώτη φορά που ενεπλάκην προσωπικά σε θέμα ταινίας. Ένιωθα κατάθλιψη που ζούσα μαζί του, που του μιλούσα. Ένιωθα τύψεις για τα παιδιά των θυμάτων. Εν τέλει πιστεύω ότι δεν λειτουργούσαν κανονικά όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα αυτού του ανθρώπου. Φερόταν φυσιολογικά, έδειχνε ο άψογος πολίτης, αλλά είναι εγκληματίας. Ίσως κάτι παρόμοιο να συμβαίνει και με τον Χουσεϊν. Δεν φαίνεται παράλογος, αλλά ίσως είναι».
