Με την έκδοση αυτή το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης τιμά έναν μεγάλο υποστηρικτή και φίλο. Γράφει στο συγκινητικό του σημείωμα ο Δημήτρης Εϊπίδης: Γνώρισα τον Πίτερ Ουιντόνικ πριν 30 χρόνια στο Μόντρεαλ. Ήταν από τους σπάνιους εκείνους ανθρώπους, οι οποίοι η πρώτη εντύπωση που σου αφήνουν είναι απολύτως αυθεντική. Γίναμε φίλοι και η πολύτιμη φιλία μας διήρκεσε μέχρι τον πρόωρο χαμό του, πρόσφατα… Έζησε αυτόν το θεσμό από τη γέννησή του και τον υποστήριξε έμπρακτα, μεταφέροντας την πιο θερμή εικόνα γι’ αυτόν σε όλο τον κόσμο… Το αφιέρωμα αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του. Το βιβλίο ανοίγει με ένα κείμενο του επιμελητή Δημήτρη Κερκινού για τη σπουδαία κινηματογραφική κληρονομιά του καναδού δημιουργού, για το ηθικό του βλέμμα πάνω στην πραγματικότητα και τη γενναιοδωρία με την οποία μοιραζόταν τις γνώσεις του, εμψυχώνοντας, εμπνέοντας, και προωθώντας νέους σκηνοθέτες. Ακολουθεί ένα, εκ βαθέων, κείμενο του Ουιντόνικ με τίτλο «Το προσωπικό μου μανιφέστο», άλλα δύο γραπτά του σχετικά με τον πρωταρχικό ρόλο της παιδείας και την επανάσταση της βιντεοκάμερας, και μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Έπονται τέσσερα κείμενα για το έργο του από τους Μαρκ Γκλάσμαν, Μαρκ Άκμπαρ, Γιουνγκ Τσανγκ, Χέδερ Κρόουλ και της κόρης του Μίρα. Η έκδοση κλείνει με τέσσερις από τις καλύτερες ταινίες του, κριτικά σχολιασμένες, κι ένα μικρό βιογραφικό.
