WORKSHOP
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
«ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΑΣΗ ΣΤΗ ΛΕΞΗ»
Στην πρωτοποριακή αυτή πιλοτική δράση - που εντάσσεται στο πλαίσιο της ετήσιας δραστηριότητας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και πιο συγκεκριμένα στα εκπαιδευτικά προγράμματα που πραγματοποιεί με τη στήριξη του Υπουργείου Παιδείας - συμμετείχαν τριάντα παιδιά ηλικίας 14-18 ετών, μαθητές δημόσιων, ιδιωτικών και διαπολιτισμικών γυμνασίων και λυκείων της Θεσσαλονίκης. Στη διάρκεια του workshop, προβλήθηκαν αποσπάσματα από ταινίες που συμμετείχαν στο νεοσύστατο τμήμα Focus του 47ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με θέμα την εφηβεία και τίτλο Εφηβικός Πόθος/ Εφηβικός Πόνος (Teenage Lust/Teenage Angst). Οι ταινίες του Focus, ανάμεσά τους και φιλμ από τη Γαλλία, το Χονγκ-Κόνγκ, την Ουγγαρία, τη Νότιο Κορέα και τις ΗΠΑ που εστιάζουν στην εφηβεία και τα προβλήματά της, αποτέλεσαν το εφαλτήριο του δημιουργικού παιχνιδιού.
Μέσα από τη διαδικασία, οι μαθητές αναζήτησαν εναλλακτικούς κώδικες θέασης της κινηματογραφικής εικόνας και εφάρμοσαν την Δημιουργική Γραφή ως ένα πολύτιμο εργαλείο διαχείρισης της προσωπικής τους ματιάς. Η εικόνα με αυτόν τον τρόπο, «αποκωδικοποιήθηκε» και απελευθερώθηκε στο χαρτί. Η ελευθερία, ο ρατσισμός, η μοναξιά, ο ξένος τόπος και η αναζήτηση ταυτότητας, εικονογραφήθηκαν με λέξεις από ίδια τα παιδιά στα κείμενα που γράφτηκαν στη διάρκεια του διήμερου εργαστηρίου:
«Εσύ, Αλβανέ, γιατί τραγουδάς στον εθνικό ύμνο; Δημοτικό, δεύτερη τάξη. Κορίτσι, πλούσιο, άσχημο. Εξωτερικά. Επίτηδες έβαλες το πόδι σου, το θυμάμαι. Θα σε βαρέσω μπροστά σε όλους. Και τον βάρεσαν άσχημα για την ηλικία του, έκλαιγε»
-Αιμίλιος
«Μερικούς δεν τους νοιάζει. Αλλά εμένα με νοιάζει. Είτε αυτή η αλυσίδα είναι σιδερένια, είτε χρυσή, είναι μία αλυσίδα και σε κρατάει σκλάβο. Θα προτιμήσω να έχω την ελευθερία μου και αν θέλω ζώνομαι με όσες αλυσίδες μου αρέσει»
-Ηλίας
«Με αγόρασαν πριν ένα χρόνο. Ο ιδιοκτήτης μου είναι καλός άνθρωπος, δεν με λερώνει, νιώθω ωραία, καθαρός και μου αρέσει. Είναι ωραία να βλέπεις κάτι που είναι σαν εσένα. Μου αρέσει η ομορφιά του κόσμου»
-Σεργκέι
«Τα σχοινιά της ζωής μου είναι ισχυρά. Τα θέσπισα εγώ ο ίδιος πολύ παλιά. Εγώ όμως και κανείς άλλος. Εγώ ο ίδιος τα έδεσα στους καρπούς μου. Τα φοράω εδώ και δύο χρόνια. Δεν με πόνεσαν ποτέ. Φαίνεται να με περιορίζουν, αλλά είναι απλά το μέσο. Εγώ τα μεταχειρίζομαι, εγώ οδηγώ τον εαυτό μου. Κανείς άλλος. Ακροβατώ στο δικό μου σχοινί, με το δικό μου ρυθμό και τρόπο. Εγώ. Κανείς άλλος»
-Παναγιώτης
Παρότι αρχικά οι περισσότεροι μαθητές μπήκαν στο «παιχνίδι» διστακτικά, η δημιουργική διαδικασία τους κέρδισε γρήγορα, αποκαλύπτοντας διαφορετικές πτυχές των σκέψεων, των κλίσεων και των ταλέντων τους. Τα παιδιά μοιράστηκαν μαζί μας την πολύτιμη εμπειρία τους, τις εντυπώσεις τους, αλλά και τα συναισθήματά τους, στα παρακάτω κείμενα:
«Πριν από δύο ημέρες, το γράψιμο μαζί με την ανάγνωση ήταν οι χειρότερες αγγαρείες που μπορούσα να κάνω. Τώρα όμως την πρώτη θέση την έχει αποκλειστικά η ανάγνωση και το γράψιμο έχει φύγει από τη λίστα αγγαρειών. Αυτό το οφείλω σε αυτό το σαββατοκύριακο που σε λίγο θα τελειώσει. Θα ήθελα να συνεχιστεί αυτή η επαφή με οποιονδήποτε τρόπο. Τέλος, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για όλα όσα με βοηθήσατε να κερδίσω»
-Ηλίας
«Το περίμενα τόσο διαφορετικό. Νόμιζα ότι θα παρακολουθούσαμε λόγους και θα κρατούσαμε σημειώσεις. Η αλήθεια είναι, ότι φοβόμουν μήπως βαρεθώ. Τελικά ήταν ανεκτίμητο. Λίγα παιδιά. Απεριόριστη συμμετοχή. Σεβασμός. Μα πάνω από όλα, η ελευθερία αντίληψης!»
-Θοδωρής
«Όλοι εργαστήκαμε πάνω σε δημιουργικά θέματα. Συνεργαστήκαμε διαφορετικά άτομα, δημιουργικά και ελεύθερα με ένα αποτέλεσμα ευχαρίστησης. Μπορώ να πω πως μας έκανε να αναζητήσουμε πνευματικά τον εαυτό μας»
-Αιμίλιος
«Πρέπει να ομολογήσω ότι περίμενα κάτι συμβατικό. Πίστευα ότι απλά θα βλέπαμε ταινίες και θα τις σχολιάζαμε. Η πραγματικότητα απείχε έτη φωτός. Το workshop αυτό ήταν πραγματικά για μένα μια πρωτόγνωρη και πάρα πολύ όμορφη εμπειρία».
-Μυρσίνη
«Νομίζω πως κέρδισα ό,τι χρειαζόμουν και περισσότερο. Μου άρεσε πολύ το workshop και η επαφή με τους άλλους. Αγαπάω κάθε ευκαιρία που μου δίνεται να γράψω.»
-Αλίκη
«Μου άρεσε πολύ και θέλω να ξαναγίνει. Πρώτα, γνωρίζεις πολλά παιδιά και κάνεις πολλές φιλίες. Ζεις αξέχαστες στιγμές, μαθαίνεις πολλά και αυτό είναι καλό γιατί ό,τι μαθαίνεις είναι καλό στη ζωή σου. Σας ευχαριστώ για αυτό που κάνατε και να συνεχίσετε να το κάνετε. Ευχαριστώ!»
-Νάρντι
«Στην αρχή ένιωθα άγχος. Δεν ήξερα τι θα συναντήσω. Τα πρόσωπα ήταν άγνωστα. Μουδιασμένη πήρα τη θέση μου. Και σιγά-σιγά άρχισε το κουβάρι να κυλάει και η ιστορία να εξελίσσεται. Οι δραστηριότητες ήταν πρωτόγνωρες. Τώρα που φτάνει το τέλος νιώθω γεμάτη! Είναι εκπληκτικό πως πριν δύο μέρες ήμασταν άγνωστοι μεταξύ αγνώστων και τώρα είμαστε μέρος των αναμνήσεών τους. Θέλω να συνεχιστεί αυτό!»
-Όλγα
«Θέλοντας να ξανάρθω σε ένα τέτοιου είδους σεμινάριο, θα πω πως με βοήθησε εκπληκτικά στο να βγάλω συναισθήματα που αγνοούσα., Με βοήθησε να κοιτάξω κατάματα τον εαυτό μου και να δω τους φόβους μου. Μου έδειξε μια άλλη Φανή που μπορεί να τα καταφέρει. Στο σεμινάριο αυτό θα ήθελα πολύ να συμμετέχω για δεύτερη φορά, γιατί θα έχω την ευκαιρία να ξαναβρώ τον εαυτό μου, κάτι που ξεχνάω συνέχεια και με δυσκολεύει.»
-Φανή
