48ο ΦΚΘ: MASTERCLASSES ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

 

 

Ξεκίνησε σήμερα, Δευτέρα 19 Νοεμβρίου, η σειρά masterclasses για τη διαδρομή της ελληνικής ταινίας μικρού μήκους που διοργανώνει για πρώτη φορά φέτος το Φεστιβάλ Κινηματογράφου σε συνεργασία με την Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών. Την αυλαία άνοιξε ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης που μίλησε, παρουσία του πρόεδρου της Εταιρείας Χάρη Παπαδόπουλου, για την ταινία του Τρώες: Μια ζωή του Κωνσταντίνου Καβάφη 1863-1933.

 

«Αυτή η ταινία ήταν μια κατάθεση ψυχής», είπε ο σκηνοθέτης. Στόχος της ήταν να αντιταχθεί στην εικόνα που δημιούργησαν για τον Καβάφη ορισμένοι έλληνες μελετητές, οι οποίοι δεν αναφέρονται στις σεξουαλικές προτιμήσεις του. Ο σκηνοθέτης μεγάλωσε με μια ιδέα για τον ποιητή και αυτήν ήθελε να καταθέσει με την ταινία του, η οποία διαχειρίζεται κείμενα του Καβάφη και προβάλει τη ζωή του μέσα από αυτά. «Για εμένα είναι ένα ψευδοντοκιμαντέρ», δήλωσε ο σκηνοθέτης και πρόσθεσε ότι το φιλμ μπορεί να είναι για τον Κωνσταντίνο Καβάφη αλλά ουσιαστικά αναφέρεται στον ίδιο του τον εαυτό, καθώς ήθελε να δείξει «τι εστί να είσαι νεαρός γκέι στο Λονδίνο του 1990 και να βλέπεις πολλούς κοντινούς σου ανθρώπους να πεθαίνουν». Δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι για τον ίδιο ο Καβάφης είναι ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές που έχουν υπάρξει, «καλύτερος από πολλούς σύγχρονούς του» και ότι τον έχει επηρεάσει σημαντικά.

 

«Μικρή, πειραματική και βιοτεχνική» χαρακτήρισε την ταινία, η ιδέα προέκυψε τυχαία αν και το υλικό προϋπήρχε, ουσιαστικά γυρίστηκε στο σαλόνι του σπιτιού του σε super 8, «μια φθηνή παραγωγή για τα τότε δεδομένα». Κατά την άποψη του σκηνοθέτη δεν χρειάζεται μεγάλος προϋπολογισμός και πολλά χρήματα προκειμένου να δημιουργήσεις ένα έργο, αν και «για να θεωρηθεί μια ταινία επιτυχημένη πρέπει είτε να είναι διεθνής παραγωγή είτε να έχει μεγάλα ονόματα». Εκτίμησε, δε, ότι δεν χρειάζεται ειδική εκπαίδευση για να κάνει κάποιος ένα φιλμ, μπορεί να είναι και αυτοδίδακτος.

 

Περνώντας σε ερωτήσεις σχετικά με άλλες δουλειές του, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στον Δεκαπενταύγουστο και στο έντονο θρησκευτικό στοιχείο του φιλμ. Ο σκηνοθέτης θύμισε ότι έχει κάνει δύο ταινίες για τη θρησκευτικότητα, αν και από έφηβος κατάλαβε ότι είναι άθεος. «Τις έκανα από ενοχές», σημείωσε και υποστήριξε ότι στις ταινίες του υπάρχει η προσποίηση της πίστης, «μια προσποίηση που πρώτος έκανε ο Παζολίνι».