«Η μουσική στις ταινίες» ήταν το θέμα του τελευταίου Κουβεντιάζοντας που πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 24 Νοεμβρίου στο Εντευκτήριο στο Λιμάνι. Καλεσμένοι ήταν ο σκηνοθέτης MathewSaville, ο παραγωγός TrevorBlaineκαι ο συνθέτης Bryony Marks, τρεις από τους συντελεστές της αυστραλιανής ταινίας Noise, ο Νικόλας Δημητρόπουλος, σκηνοθέτης της ταινίας Alter Ego, ο αμερικανός AmosPoe, σκηνοθέτης των ταινιών EmpireII και The BlankGeneration, ο Βαγγέλης Ρικούδης, σκηνοθέτης και ο Ηρακλής Καζάκης, συνθέτης της ταινίας Προσοχή Εύθραυστον και ο Άκης Καπράνος, μουσικός, συνθέτης και δημοσιογράφος.
Η Αγγελική Κόντις, συντονίστρια της συζήτησης, ξεκίνησε παρουσιάζοντας εν συντομία τις ταινίες των παρευρισκομένων και αναλύοντας τη σχέση που έχουν με τη μουσική. Στην ταινία Noiseο πρωταγωνιστής είναι ένας αστυνομικός που έχει πρόβλημα με την ακοή του και εξαιτίας αυτού ακούει διαρκώς έναν βόμβο. Η ταινία Alter Ego σκιαγραφεί την προσωπικότητα ενός διάσημου τραγουδιστή ενώ η ταινία του Βαγγέλη Ρικούδη παρότι παρουσιάζει το ταξίδι δύο φίλων στην Ινδία δεν έχει ινδική μουσική. «Η μουσική της ταινίας δρα υπαινικτικά, συμπληρώνει τις σκέψεις των ηρώων», επεσήμανε ο κ. Καζάκης και πρόσθεσε πως καθώς δεν υπάρχει ταύτιση της μουσικής με τη χώρα, η ταινία θα μπορούσε να είναι γυρισμένη σε οποιοδήποτε σημείο της γης. Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει η μουσική στις δύο ταινίες του Amos Poe. Το ΤheBlankGeneration για παράδειγμα χαρακτηρίζεται ως το απόλυτο φιλμ για την αμερικανική πανκ σκηνή των ‘70’s.
Αναφορικά με τον τρόπο που εντάσσεται η μουσική σε μια ταινία, οι καλεσμένοι διευκρίνισαν πως υπάρχουν πολλές τεχνικές. Ο κ. Poe τόνισε πως προσπαθεί πάντα να βρίσκει τη μουσική που θα «ντύσει» με τον πλέον κατάλληλο τρόπο τις εικόνες των ταινιών του. Πρόσθεσε ακόμη πως υπάρχουν ορισμένα φιλμ που ο ίδιος προσωπικά δεν μπορεί να τα φανταστεί χωρίς τη μουσική τους. Ο κ. Καπράνος επεσήμανε ότι πολλές φορές η μουσική μιας ταινίας προσπαθεί να επιβληθεί στις εικόνες της, κάτι που αποβαίνει τελικά εις βάρος του συνόλου, ενώ η κ. Marks τόνισε ότι ο συνθέτης πρέπει να προσαρμόζει το ύφος του σε εκείνο της εκάστοτε ταινίας.
Προς το τέλος η συζήτηση στράφηκε στις ταινίες του βωβού κινηματογράφου. Ο κ. Καπράνος ανέφερε ότι τις θεωρεί τις πιο μουσικές ταινίες που υπάρχουν. Ο κ. Ρικούδης συμφώνησε με αυτή την άποψη και πρόσθεσε ότι παντού, ακόμα και στην απόλυτη ησυχία μπορεί κανείς να βρει μουσικότητα. «Ακόμη και σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου υπάρχει μουσική», σημείωσε χαρακτηριστικά.
