Τιμητική εκδήλωση για το σύνολο του έργου του σπουδαίου ιρανού ηθοποιού Μπεχρούζ Βοσουγκί πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012, στο Ολύμπιον, στο πλαίσιο του 53ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, παρουσία του διευθυντή του ΦΚΘ, κ. Δημήτρη Εϊπίδη και του σκηνοθέτη Μπαχμάν Γκομπαντί, στο έργο του οποίου πραγματοποιεί αφιέρωμα η διοργάνωση.
«Ο Μπεχρούζ Βοσουγκί είναι ένας θρύλος του ιρανικού σινεμά. Για περισσότερο από 40 χρόνια και με 90 ταινίες στο ενεργητικό του, έχει γράψει το δικό του ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του ιρανικού κινηματογράφου. Σε πολύ λίγο θα δείτε την ώριμη, ευαίσθητη, εξαιρετική ερμηνεία του στην τελευταία ταινία του Μπαχμάν Γκομπαντί, Η εποχή του ρινόκερου», τόνισε στο χαιρετισμό του ο διευθυντής του ΦΚΘ Δημήτρης Εϊπίδης.
Ο τιμώμενος ηθοποιός δεν κατάφερε να παραστεί στην τελετή βράβευσής του, εξαιτίας ενός ατυχήματος που δεν του επέτρεψε να ταξιδέψει. Ωστόσο απέστειλε επιστολή, την οποία και απηύθυνε στους παρευρισκόμενους. «Είναι πολύ δύσκολο να σας περιγράψω με λόγια τι σήμαινε για μένα να κάνω την ταινία Η εποχή του ρινόκερου μετά από 30 χρόνια απουσίας από την οθόνη και την πνευματική εμπειρία που τη συνόδευσε. Ίσως ο καλύτερος τρόπος να το θέσω είναι πως ήμουν σαν τον άντρα της ταινίας, ένας μοναχικός άνθρωπος που περιπλανιόταν στην έρημο, αναζητώντας μια γουλιά νερό. Με την Εποχή του ρινόκερου έφτασα στην πηγή από όπου ήπια και με τα δυο χέρια. Ήταν μεγάλη ανακούφιση». Τέλος, ο Μπεχρούζ Βοσουγκί εξέφρασε την ευχή το κοινό να κρατήσει στην καρδιά του από την ταινία «όσα έδωσα και εγώ από τη δική μου».
Την τιμητική πλακέτα παρέλαβε εκ μέρους του Μπεχρούζ Βοσουγκί ο σκηνοθέτης της ταινίας, Μπαχμάν Γκομπαντί. Στο σύντομο χαιρετισμό του εξέφρασε την ικανοποίησή του για το γεγονός ότι βρίσκεται και πάλι στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μετά από 12 χρόνια, οπότε παρουσίασε την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Μεθυσμένα άλογα. Σε αυτό το διάστημα, και μετά την ταινία Ποιος φοβάται τους γάτους της Περσίας; ο σκηνοθέτης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Ιράν και μετά από μια περιπλάνηση στο Παρίσι και το Βερολίνο κατέληξε στην Κωνσταντινούπολη. «Ο πόνος του ξεριζωμού είναι σαν το δηλητήριο που σε τρώει. Ένιωσα ότι φεύγει η ζωή από μέσα μου. Όπως ο Μπεχρούζ Βοσουγκί που η ζωή του ήταν το σινεμά αλλά επί 30 χρόνια δεν μπορούσε να παίξει, όπως ο ήρωας της ταινίας ποιητής Σαχέλ που ήταν φυλακισμένος επί τρεις δεκαετίες, έτσι κι εγώ αισθανόμουν φυλακισμένος. Μέσα από την Εποχή του ρινόκερου θέλησα να εκφράσω τη μοναξιά που ένιωσα. Ακολούθησα τους ρυθμούς των ποιημάτων. Η ταινία μου αφορά σε κάθε είδους φυλάκιση, όποια μορφή μπορεί να πάρει. Με έκανε να κοιτάξω την αιχμαλωσία και το θάνατο στα μάτια, και τελικά ξαναγεννήθηκα».
Ο Μπαχμάν Γκομπαντί αφιέρωσε την προβολή στον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο. Όπως είπε «ήταν ο πρώτος σκηνοθέτης, που τουλάχιστον γνωρίζω εγώ, ο οποίος χρησιμοποίησε κουρδόφωνους χαρακτήρες στις ταινίες του. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα τη μητρική μου γλώσσα στη μεγάλη οθόνη. Αυτό με έκανε να πιστέψω ότι ως Κούρδος δεν είμαι άνθρωπος δεύτερης κατηγορίας, ότι η φωνή μου μπορεί να ακουστεί και να μετρήσει. Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος μου έδωσε την ελπίδα και την ενέργεια για να γίνω κινηματογραφιστής».
Να σημειωθεί ότι τα αφιερώματα σε δημιουργούς εντάσσονται στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες» που χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων δράσεων του 53ου ΦΚΘ από την Ευρωπαϊκή Ένωση - Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013.
