Δύο νεαροί ιταλοί μελισσοκόμοι τολμούν να εκτρέψουν μέλισσες με φυσικό, οικολογικό τρόπο, χωρίς τη χρήση χημικών. Αφιερώνονται στο στόχο τους με πάθος. Προσπαθούν, πετυχαίνουν, αποτυγχάνουν, προσπαθούν ξανά. Το πείραμα αυτό δοκιμάζει τις αντοχές, τις γνώσεις, αλλά και τη φιλία τους, στο ντοκιμαντέρ Ο καιρός των μελισσών των Ροσέλα Ανιτόρι και Ντάρελ ντι Γκρεγκόριο, που προβλήθηκε το Σάββατο 10 Μαρτίου 2018 στην αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη, στο πλαίσιο του 20ού Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης.
Η ταινία εντάσσεται στο αφιέρωμα «Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος» που πραγματοποιεί φέτος το φεστιβάλ, το οποίο υλοποιείται μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Μεταρρύθμιση του Δημοσίου Τομέα» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο), καθώς και από εθνικούς πόρους
Μετά το τέλος της προβολής, το κοινό είχε την ευκαιρία να συνομιλήσει με τους ιταλούς σκηνοθέτες που παρευρέθηκαν στην εκδήλωση. Σχετικά με το βαθμό χρήσης χημικών στις παραδοσιακές μεθόδους μελισσοκομίας στην Ιταλία, οι δημιουργοί απάντησαν: «Είναι πράγματι εξαιρετικά διαδεδομένη η χρήση χημικών στην ιταλική μελισσοκομία, με αποτέλεσμα πάρα πολλοί άνθρωποι να αναζητούν πλέον εναλλακτικές λύσεις. Και οι δύο προσεγγίσεις πάντως, η παραδοσιακή και η πιο εναλλακτική, αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα, καθώς είναι εξαιρετικά συχνό το φαινόμενο να αφανίζεται μια ολόκληρη αποικία μελισσών, προτού προλάβει να αποδώσει καρπούς», δήλωσε η Ροσέλα Ανιτόρι. Ακολούθως, το λόγο πήρε ο Ντάρελ ντι Γκρεγκόριο, ο οποίος αναφέρθηκε στο γεγονός ότι πάρα πολλοί ανεξάρτητοι μελισσοκόμοι επέδειξαν ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ, ενισχύοντας σημαντικά την crowd-funding καμπάνια που είχε στηθεί για την οικονομική ενίσχυση της ταινίας.
Στη συνέχεια, οι δύο σκηνοθέτες τόνισαν πως το ντοκιμαντέρ τους υπήρξε προϊόν μιας πολύ στενής επαφής με τους δυο πρωταγωνιστές, καθώς και με την αυτόνομη κοινότητα στην οποία αυτοί διέμεναν. «Καταγράφαμε τη ζωή τους για μια περίοδο τριάμισι ετών από απόσταση αναπνοής, ζούσαμε τις αντιδράσεις και τις σκέψεις τους. Η πρώτη επαφή μαζί τους ήταν εύκολη, καθώς ο Ντάρελ είχε αποτελέσει μέλος της συγκεκριμένης κοινότητας στο παρελθόν επί έξι χρόνια, ενώ εγώ έχω γράψει ένα βιβλίο με αντικείμενο αυτού του είδους τις κοινότητες, στην Ιταλία», ανέφερε η Ροσέλα Ανιτόρι. Η ίδια υπογράμμισε πως οι σπουδές της στην Ανθρωπολογία έπαιξαν ρόλο στον τρόπο με τον οποίο προσέγγισε και κινηματογράφησε τους δύο πρωταγωνιστές, διευκρινίζοντας πως το ντοκιμαντέρ στηρίχθηκε στον σεβασμό προς αυτούς και την ελάχιστη παρεμβατικότητα απέναντί τους.
Αμέσως μετά, τον λόγο πήρε ο Ντάρελ ντι Γκρεγκόριο, ο οποίος δήλωσε πως το συνολικό υλικό ξεπερνούσε τις 70 ώρες, με αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά δύσκολη η διαδικασία της τελικής επιλογής. «Στην αρχή, είχαμε σκεφτεί να συμπεριλάβουμε στην τελική εκδοχή της ταινίας και συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών, αλλά προτιμήσαμε εν τέλει να αποδώσουμε περισσότερο το συναίσθημα, παρά τις λεπτομέρειες των γεγονότων», ανέφερε σχετικά. Ο ίδιος διευκρίνισε επίσης πως η κομβική έννοια που κυριαρχεί στο ντοκιμαντέρ είναι αυτή του χρόνου, που αλλοιώνει, διαμορφώνει και πλάθει τις ανθρώπινες σχέσεις και τα σχέδια. «Όπως ίσως θα παρατηρήσατε, το ντοκιμαντέρ μας περιστρέφεται αρχικά γύρω από τις μέλισσες και την εναλλακτική μελισσοκομία, αλλά στην πορεία παίρνει διαφορετική κατεύθυνση, δίνοντας περισσότερο έμφαση στους ανθρώπους και στη μεταξύ τους δυναμική», είπε χαρακτηριστικά.
