24o ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ // 10-20/3/2022
Next Gen: Ταινίες για παιδιά και νέους
Το 24o Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αφουγκράζεται τις φωνές των νέων μέσα από το τμήμα NextGen. Μοναδικές ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους προβάλλονται για περιορισμένο αριθμό θεάσεων, στο πρόγραμμα εκπαιδευτικών προβολών του Φεστιβάλ (δια ζώσης και online), δίνοντας τη δυνατότητα σε παιδιά και γονείς να απολαύσουν κινηματογραφικές οικογενειακές στιγμές.
Τα παιδιά της Σόουλ
Ουγκό Σομπελμάν
Γαλλία, 2020, 75’
Στο Μέμφις, μια από τις πιο στενάχωρες πόλεις της Αμερικής, η Ακαδημία Stax Music είναι μια όαση για τους κατοίκους. Η Ακαδημία ιδρύθηκε το 2000 και αποτελεί προέκταση της παρακαταθήκης της Stax Records: της θρυλικής δισκογραφικής εταιρείας soul μουσικής της δεκαετίας του ‘60 που λειτουργούσε ως καταφύγιο και χώρος ενεργού διαλόγου κατα τη διάρκεια του Κινήματος για τα Πολιτικά Δικαιώματα. Μαθαίνοντας και κατανοώντας τη soul μουσική στο πλαίσιο εξωσχολικών προγραμμάτων, οι έφηβοι ξεκινούν ένα ταξίδι στην αφροαμερικανική κληρονομιά και ανοίγονται σε νέους ορίζοντες. Μια μουσική οδύσσεια μέσα από την ιστορία και τις ανησυχίες της νέας γενιάς.
Εμείς τα παιδιά
Κιμ Α. Σνάιντερ
ΗΠΑ, 2020, 98’
Ήταν μάλλον συνηθισμένα λυκειόπαιδα: ασχολούνταν με αθλήματα, διάβαζαν για τις εξετάσεις τους, χασομερούσαν, χόρευαν και ονειρεύονταν. Και ξαφνικά, στις 14 Φεβρουαρίου του 2018, μέσα σε μόλις επτά λεπτά, τα πάντα άλλαξαν. Στον απόηχο της εφιαλτικής ένοπλης επίθεσης που στοίχισε τη ζωή σε δεκαεπτά ανθρώπους, οι μαθητές του λυκείου Marjory Stoneman Douglas του Πάρκλαντ στη Φλόριντα μεταμορφώνονται: πλέον έχουν ένα κοινό τραύμα, νιώθουν οργή και τους κινητοποιεί ένας ανόθευτος σκοπός. Αυτή η ξεχωριστή ταινία ακολουθεί τους εφήβους στο ταξίδι του πολιτικού ακτιβισμού και της εξέλιξης μετά από το αλησμόνητο γεγονός, σε μια ιστορία ενηλικίωσης τόσο αποκαρδιωτική όσο και ελπιδοφόρα.
Τα παιδικά χρόνια του Ιμάντ
Ζαχαβί Σαντζάβι
Σουηδία, Κουρδιστάν, Λετονία, 2021, 78’
Μετά από δύο χρόνια αιχμαλωσίας από το Ισλαμικό Κράτος, η Γκαζάλα και τα δύο της μικρά παιδιά (μια οικογένεια Γιαζίντι) απελευθερώνονται και επιστρέφουν στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Ο τετράχρονος Ιμάντ έχει εκρήξεις θυμού και οι αγαπημένες του ασχολίες είναι ο λιθοβολισμός λαγών και ο αποκεφαλισμός σκύλων. Με υπομονή και σεβασμό, ο σκηνοθέτης παρακολούθησε από κοντά τον Ιμάντ και την ψυχικά τραυματισμένη οικογένειά του επί σειρά ετών. Με τη βοήθεια ενός εκπαιδευτικού, ο Ιμάντ κάνει τα πρώτα του μικρά βήματα στην κατεύθυνση μιας φυσιολογικής παιδικής ηλικίας.
Το τελευταίο παιδί των Αρκιών
Κλεμεντίν Αθανασιάδη, Sébastien Daguerressar
Γαλλία, 2021, 25΄
Σε λίγες μέρες τελειώνει το δημοτικό ο Χρήστος, το τελευταίο παιδί των Αρκιών, ενός νησιού των Δωδεκανήσων, στα ανοιχτά της Πάτμου. Όπως τα μεγαλύτερα αδέρφια του, έτσι κι αυτός σκοπεύει να σταματήσει τη σχολική του εκπαίδευση και να βοηθήσει τους γονείς του στο οικογενειακό αγρόκτημα. Όμως η Μαρία, η δασκάλα του τα τελευταία τέσσερα χρόνια, κάνει ό,τι μπορεί για να συνεχίσει την εκπαίδευση του σε κάποιο άλλο νησί.
Νερό, άνεμος, σκόνη, ψωμί
Μάχντι Ζαμανπούρ Κιασαρί
Ιράν, 2021, 25’
Ένα ποιητικό ντοκιμαντέρ μεσαίου μήκους το οποίο συνθέτει σκηνές από την καθημερινή ζωή του Αμπολφάζλ, ενός νεαρού αγοριού που έχει χάσει και τα δύο του χέρια. Παρά την αναπηρία του, ο Αμπολφάζλ ζει μια ολοκληρωμένη ζωή με την οικογένεια του και τη φίλη του, τη Σεταγιές (η οποία δεν έχει πιστοποιητικό γέννησης), σ’ ενα φοινικόδασος κοντά στα σύνορα μεταξύ Αφγανιστάν και Ιράν – έναν γνωστό προορισμό οικολογικού τουρισμού. Και οι δύο ανήκουν σε μια ομάδα απάτριδων παιδιών στο Ιράν, μια συνθήκη που δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο το μέλλον τους.
Το σχολείο δίπλα στη θάλασσα
Σολβέιγ Μέλερεεν
Νορβηγία, 2021, 29’
Ο Θόρβιν και η Βίλντε είναι οι μόνοι μαθητές της δευτέρας δημοτικού στο μικρό παραθαλάσσιο σχολείο τους. Οι μέρες τους είναι ειδυλλιακές και όλοι μεταξύ τους γνωρίζονται, παίζουν μαζί και αλληλοβοηθιούνται – ώσπου το σχολείο κλείνει οριστικά. Ξαφνικά επικρατεί ένα κλίμα θλίψης και αγωνίας, απώλειας και απότομης ανάπτυξης, καθώς τα παιδιά προσαρμόζονται στην αλλαγή.
Κάνε τα όνειρά σου τατουάζ
Μεχντί Γκάντζι
Ιράν, 2021, 71’
Σε συνεργασία με τους διοργανωτές του ισπανικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος (γνωστού ως La Liga), σε ορισμένες πόλεις του Ιράν διοργανώνονται ποδοσφαιρικές κατασκηνώσεις για νέα ταλέντα. Βετεράνοι ποδοσφαιριστές και παράγοντες της La Liga καλούνται να επιλέξουν 17 αγόρια μεταξύ 11 και 13 ετών, τα οποία αργότερα θα σταλούν στα περίφημα προγράμματα προπόνησης στην Ισπανία για να ολοκληρώσουν την προετοιμασία τους. Παρότι προέρχονται από διαφορετικά περιβάλλοντα, όλα τα παιδιά αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο με τον ίδιο τρόπο: ως μια ευκαιρία να εξασφαλίσουν το μέλλον της οικογένειάς τους. Οι γονείς ελπίζουν πως τα παιδιά τους θα καταλήξουν στην Ισπανία ή σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και θα ενταχθούν σε επαγγελματικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους στο εγγύς μέλλον, μόνο και μόνο για να αλλάξουν την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των οικογενειών τους. Όσο για τα αγόρια, μπορούν ήδη να φανταστούν πως είναι αστέρες του ποδοσφαίρου – αν και δεν έχουν πάει ποτέ στο εξωτερικό και η διαδικασία έκδοσης της βίζας τους θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή προβλημάτων.
Τρυφερές καρδιές
Ολίβια Ροσέτ, Γκέραρντ-Γιαν Κλες
Βέλγιο, 2022, 87’
Η Μπίλι και ο Λούκας, ένα νεαρό ζευγάρι από τις Βρυξέλλες, φεύγουν από την πόλη τους για να σπουδάσουν και έρχονται αντιμέτωποι με μια χρονιά γεμάτη αλλαγές. Το όραμά τους για το μέλλον, οι αμφιβολίες για τις σχέσεις και οι προσδοκίες για την ενήλικη ζωή γίνονται η βάση για τις μεταξύ τους συνομιλίες και για τις συζητήσεις με τις παρέες τους. Ένα τρυφερό πορτρέτο των επιδραστικών πλην αβέβαιων πτυχών κάθε (πρώτου) έρωτα.
Βάλε τα δυνατά σου!
Ντέμπι Λαμ
ΗΠΑ, 2021, 84’
Το Λύκειο Lowell του Σαν Φρανσίσκο, ένα από τα καλύτερα δημόσια σχολεία της χώρας, προσελκύει μαθητές με υψηλές επιδόσεις –σχεδόν το 70% είναι Ασιάτες Αμερικανοί– από όλη την πόλη σε ένα αμείλικτα ανταγωνιστικό σύμπαν. Η κάμερα ακολουθεί τους τελειόφοιτους στους διαδρόμους και στις τάξεις, καθώς εντείνεται το άγχος τους να κάνουν καλή εντύπωση στους υπεύθυνους για την εισαγωγή τους στα ελίτ πανεπιστήμια, με τους ελέγχους τους, τους βαθμούς των εξετάσεων και τη γενικότερη εικόνα της αριστείας τους. Οι μαθητές είναι περήφανοι που είναι σπασίκλες και αφηγούνται τις ιστορίες τους με ειλικρίνεια και χιούμορ παρά την πίεση που υφίστανται. Θα πετύχουν τα όνειρά τους; Τι θα συμβεί αν αποτύχουν;
Γκάμπι: από τα οκτώ στα δεκατρία
Ένγκελι Μπόμπεργκ
Σουηδία, Νορβηγία, 2021, 71’
Οι Γκάμπι θέλουν απλώς να είναι οι Γκάμπι. Μπορεί να ακούγεται απλό αλλά δεν είναι. Οι Γκάμπι νιώθουν διαφορετικά. Αυτό δεν αποτελούσε ποτέ πρόβλημα στην ηλικία των οχτώ, που διακρίνεται από παιδική εξωστρέφεια. Όταν όμως η οικογένεια μετακομίζει σε μια μικρή πόλη και η εφηβεία πλησιάζει, τα πράγματα αλλάζουν. Σε διάρκεια πέντε ετών βλέπουμε τους Γκάμπι να μεγαλώνουν μπροστά στα μάτια μας (κυριολεκτικά), αμφισβητώντας τις προκαταλήψεις σχετικά με το φύλο, τις νόρμες και το δικαίωμα του καθενός να είναι ο εαυτός του.
