18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης –
Εικόνες του 21ου Αιώνα
11-20 Μαρτίου 2016
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
Teriade / Working dancers/ Ανεμοδαρμένες πτήσεις
Εικόνες του 21ου Αιώνα
11-20 Μαρτίου 2016
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
Teriade / Working dancers/ Ανεμοδαρμένες πτήσεις
Συνέντευξη τύπου παραχώρησαν το Σάββατο 12 Μαρτίου 2016 στο πλαίσιο του 18ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης οι σκηνοθέτες Σίμος Κορεξενίδης (Teriade), Κωνσταντίνα Μπούσμπουρα (Working Dancers) και η παραγωγός Μανόλια Βουγιούκαλου (Ανεμοδαρμένες πτήσεις).
Αφορμή για το ντοκιμαντέρ Teriade αποτέλεσε ένα δημοσίευμα στην εφημερίδα «Πολιτικά» της Λέσβου για τα δύο παραμελημένα μουσεία Τεριάντ και Θεόφιλου στο νησί. Η διαδικασία κινηματογράφησης κράτησε πολλά χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων «ανακαλύψαμε ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος και τι έχει κάνει. Τον αγαπήσαμε και αυτό θέλαμε να μεταφέρουμε στο ντοκιμαντέρ», εξήγησε ο σκηνοθέτης Σίμος Κορεξενίδης. Και συνέχισε: «O Στρατής Ελευθεριάδης – Teriade ήταν ένας σπουδαίος Έλληνας, που όμως είναι παραγνωρισμένος στη χώρα του. Ήταν ένα μεγάλο φωτεινό παράδειγμα, από τους τελευταίους ευεργέτες. Κουβαλούσε την ελληνική κουλτούρα και φιλοσοφία την οποία συνδύασε με τη γαλλική. Ανέδειξε τον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο και του παρείχε τα μέσα και την οικονομική δυνατότητα να ζωγραφίζει. Θέλοντας να αφήσει κάτι στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Λέσβο, έκανε τα δύο μουσεία: το Μουσείο Θεόφιλου και το Mουσείο Τeriade», είπε ο σκηνοθέτης, σχολιάζοντας ότι η περιπέτεια των δύο μουσείων συμπυκνώνει την ιστορία της γραφειοκρατίας στην Ελλάδα: «Εδώ και δύο χρόνια το μουσείο Τεριάντ παραμένει κλειστό γιατί δεν υπάρχουν λεφτά για τους φύλακες. Το Μουσείο Θεόφιλου ανακαινίστηκε και αυτό, όμως δεν υπάρχει πια το στήσιμο των έργων που είχε επιμεληθεί ο Γιάννης Τσαρούχης και εκτίθενται μόνο 30 από τους 85 πίνακες. Με το ντοκιμαντέρ ελπίζουμε να υπάρξει ευαισθητοποίηση και να ανοίξει το Μουσείο Τεριάντ».
Στο ντοκιμαντέρ Ανεμοδαρμένες πτήσεις πρωταγωνιστούν οι νανόχηνες, είδος που κινδυνεύει με εξαφάνιση. «Πριν 20 χρόνια, την περίοδο που τέθηκε υπό προστασία το είδος, μόνο 50 νανόχηνες έφταναν στη χώρα μας», τόνισε η Μανόλια Βουγιούκαλου, παραγωγός του ντοκιμαντέρ και συντονίστρια προγράμματος LIFE+ για τη νανόχηνα της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας. «Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τη σχέση των πουλιών αυτών με τους ανθρώπους- κυνηγούς, παρατηρητές πουλιών, αλλά και λαθροθήρες- και τα άλλα έμβια όντα που ενδημούν στους υγροτόπους και εστιάζει στη λαθροθηρία. Γίνονται προσπάθειες καταπολέμησης της λαθροθηρίας μέσω της εκπαίδευσης των κυνηγών» είπε η κ. Βουγιούκαλου, εξηγώντας ότι οι κυνηγοί από λαθροθήρες μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι σύμμαχοι σε αυτή την προσπάθεια. Η ταινία είναι αφιερωμένη σε όσους εργάζονται για την καταστολή της λαθροθηρίας παγκοσμίως. Όπως επεσήμανε η κ. Βουγιούκαλου, «στην Ελλάδα υπάρχουν και πολύ φωτεινά παραδείγματα διαχείρισης φυσικού τόπου, για παράδειγμα στη λίμνη Κερκίνη. Εκεί δραστηριοποιείται πολύ ενεργά ο φορέας διαχείρισης και δεκάδες χιλιάδες τουρίστες έρχονται κάθε χρόνο για να παρατηρήσουν τα πουλιά. Η λαθροθηρία πλέον κοστίζει και αρχίζει να θεωρείται κάτι παρωχημένο. Αλλάζει η νοοτροπία τόσο στους νέους όσο και στους μεγαλύτερους ανθρώπους»
Το ντοκιμαντέρ Working Dancers της Κωνσταντίνας Μπούσμπουρα παρουσιάζει την ιστορία της πρώτης εθνικής ομάδας σύγχρονου χορού στην Αργεντινή. Η δημιουργός βρισκόταν ήδη στην Αργεντινή κάνοντας έρευνα για το χορό όταν τέσσερις χορευτές την κάλεσαν να δει μια πρόβα τους. «Είχαν πρόσφατα απολυθεί γιατί ζητούσαν ιατρική κάλυψη για το ατύχημα μιας από τις χορεύτριες. Ύστερα από έντονη λαϊκή κινητοποίηση, βρήκαν χώρο για πρόβες σε μια αίθουσα στο εμβληματικό κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Μετά από αρκετές διεργασίες, η πρόταση της ομάδας για την δημιουργία κρατικής ομάδας σύγχρονου χορού που θα λειτουργούσε με αυτοδιαχείριση έγινε αποδεκτή», σημείωσε η κ. Μπούσμπουρα, τονίζοντας ότι «οι χορευτές υποστηρίζουν τη συλλογική λήψη αποφάσεων. Ακόμα και το ελάχιστο ζήτημα μπαίνει σε ψηφοφορία. Χτίζουν συναίνεση για να μπορέσουν να προχωρήσουν στο επόμενο βήμα. Σε μια περίοδο κρίσης δεν έκατσαν με σταυρωμένα χέρια αλλά αποφάσισαν να βρουν νέους τρόπους να παράγουν έργο».
