Συνέντευξη τύπου Ελλήνων σκηνοθετών υποψηφίων για τα
Κρατικά Βραβεία
Συνέντευξη Τύπου παρέθεσαν το Σάββατο 20 Μαρτίου οι Marc Gastine, Διαμαντής Λεβεντάκος, Σταύρος Στρατηγάκος αναφορικά με τις ταινίες τους που συμμετέχουν στο ελληνικό τμήμα του 6ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης -Εικόνες του 21ου αιώνα και είναι υποψήφιες για τα κρατικά βραβεία που θα δοθούν το Νοέμβριο.
Marc Gastine: Μασσαλία, Μακρινή Κόρη
Η σχέση του με την Ελλάδα και τη Γαλλία, μιας και ο ίδιος είναι Έλληνας γαλλικής καταγωγής, οδήγησε τον Μαρκ Γκαστέν να γυρίσει την ταινία αυτή. «Κάθε ταινία την οδηγεί η τύχη. Πήγα στη Μασσαλία για άλλο σκοπό, με συγκίνησαν όμως οι άνθρωποι και για το λόγο αυτό θέλησα να κάνω αυτήν την ταινία. Η δημιουργία της κράτησε 5 χρόνια και στην ουσία το αληθινό σου θέμα το βρίσκεις στην πορεία. Αυτό για την ταινία μου είναι τι σημαίνει να έχεις δύο ταυτότητες και πώς ουσιαστικά εσύ δημιουργείς τη δική σου ταυτότητα». Για τους Μασσαλιώτες και τη σχέση τους με την Ελλάδα λέει: «Εδώ στην Ελλάδα δε γνωρίζουμε το πόσο περήφανοι είναι οι Μασσαλιώτες επειδή η Μασσαλία ιδρύθηκε από Ελληνες. Έτσι το λιμάνι της Μασσαλίας τους ενώνει μιας και οι περισσότεροι είτε είναι Γάλλοι είτε όχι, ήρθαν από αλλού. Για το λόγο αυτό και θέλουν να λένε ότι όλοι κατάγονται από την Ελλάδα». Για την ταυτότητα των ανθρώπων υποστηρίζει ότι είναι μια προσωπική επιλογή, και όχι κάτι δεδομένο. «Οι πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες είναι των ανθρώπων της τρίτης γενιάς γιατί ειδικά αυτοί έχουν πρόβλημα ταυτότητας αλλά και την τάση να βρούν τις ρίζες τους».
Διαμαντής Λεβεντάκος: Η Ελλάδα Ταξιδεύει
Η ταινία είναι μια αφήγηση της ιστορίας της Ελλάδας από τις παραμονές του 1821 μέχρι το 2003. Κατά τον κ. Λεβεντάκο αυτό επιτυγχάνεται χρησιμοποιώντας εικαστικό και λογοτεχνικό υλικό για το σχολιασμό των γεγονότων. Για το εικαστικό μέρος δηλώνει ότι χρησιμοποίησε γκραβούρες και φωτογραφίες, ενώ για το λογοτεχνικό μέρος τονίζει τη χρήση ποιημάτων κάτι πολύ δυσκολο αλλά και προκλητικό ταυτόχρονα. Λέει μάλιστα ότι χρησιμοποιήθηκαν 75 ποιήματα μεταξύ αυτών και δημοτικά. Το μεγαλύτερο πρόβλημα κατά τη γνώμη του ήταν η αφαίρεση που θα έπρεπε να κάνει προκειμένου να διηγηθεί την ιστορία μέσα σε 80 λεπτά. Αναφερόμενος στη στάση της ταινίας απέναντι στα ιστορικά γεγονότα είπε ότι τον προβλημάτισε το γεγονός αλλά αποφάσισε να ασχοληθεί και να δείξει τη στάση της τότε εποχής.
Σταύρος Στρατηγάκος: Γιώργος Μαυροϊδής
Ο κ. Στρατηγάκος εκτός από την ταινία για το Μαυροϊδή συμμετέχει στο φεστιβάλ με μια ακόμα ταινία που αναφέρεται στον Ξυλούρη. Δηλώνει ότι και οι δύο ταινίες έχουν μια κοινή συνισταμένη, αν και αυτό προέκυψε τυχαία. Ο κεντρικός άξονας στις ταινίες του, όπως δήλωσε, επιθυμούσε να είναι ποιητικός με κάποιες ενδιάμεσες αφηγήσεις. «Είδα τη δημιουργία αυτή σαν μια ανάμνηση της χαμένης μου αθωότητας. Αυτή είναι και η δύναμη που πιστεύω ότι έχω σαν άνθρωπος: η αθωότητά μου». Ανέφερε ακόμα ότι ο ίδιος ο Μαυροϊδής πέθανε ενάμιση μήνα μετά το τέλος του ντοκιμαντέρ, αλλά ευτυχώς το είδε και του άρεσε, κάτι για το οποίο είχε πολύ μεγάλη αγωνία.
