Ωρες προβολών: 18.30, 20.45, 23.00
Νότιος Κορέα - Γερμανία, 2003
Σκηνοθεσία: Κim Ki - duk Σενάριο: Κim Ki-duk Παραγωγή: Lee Seung – jae, Karl Baumgartner Φωτογραφία: Baek Dong - hyun Moντάζ: Κim Ki-duk Mουσική: Βark Jee - woong Ηχος: Ku Bon - seung Πρωταγωνιστούν: Oh Young – soo, Kim Jong – ho, Seo Jae – kyung, Kim Young - min 35mm, Εγχρωμο, 103’
Δύο καλόγεροι, ένα μικρό αγόρι και ένας σοφός γέροντας ζουν απομονωμένοι σε ένα ορμητήριο που το περιβάλλουν βουνά και έχει μικρή επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο. Όπως η εναλλαγή των εποχών δεν αφήνει ποτέ κανένα ανέπαφο και ανεπηρέαστο, έτσι και σε αυτό το ασκητικό μέρος, το μικρό αγόρι ανακαλύπτει μέσα από τα παιχνίδια του στη φύση τη σκληρότητα χάνοντας σταδιακά την αθωότητα και αργότερα με τη γνωριμία ενός κοριτσιού νιώθει τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα και του πάθους. Οσο μεγαλώνει, τα εξωτερικά ερεθίσματα φωλιάζουν μέσα του τη ζήλια και την εμμονή και ανακαλύπτει τα δολοφονικά του ένστικτα, γεύεται το ακριβό τίμημα που απαιτεί η λύτρωση. Όσο κυλά ο χρόνος και το αγόρι γίνεται άντρας και μετά γέρος και η εναλλαγή των εποχών υπάρχει, το ασκητικό ορμητήριο δεν μένει ανέπαφο από την κίνησή του μεταξύ τού τώρα και τού πάντα...
Μια όμορφη και εμπνευσμένη απεικόνιση των παθών που κατοικούν στην ανθρώπινη ψυχή και το πνεύμα. Ο δημιουργός χρησιμοποιώντας την παραβολή των αλλαγών της φύσης καταθέτει έναν στοχασμό για το αναπόδραστο της ανθρώπινης καταβολής που ενέχει τη θλίψη, την επιθυμία, το πάθος, την εμμονή, τη δολοφονική τάση, πράγματα που συνιστούν, επιπλέον, την τραγικότητά της: τα στοιχεία αυτά είναι η καταδίκη αλλά και η λύτρωσή της.
Κim Ki – duk: Γεννήθηκε σε ένα μικρό ορεινό χωριό της Νότιας Κορέας. Ξεκίνησε να εργάζεται σε εργοστάσιο στα 17 του και αργότερα κατετάγη στο ναυτικό, όπου υπηρέτησε δυο χρόνια. Εφυγε από τη χώρα του για τη Γαλλία με τη δικαιολογία των σπουδών και εκεί ζούσε πουλώντας πίνακές του. Παρακολούθησε κάποια μαθήματα Καλών Τεχνών στο Παρίσι και ξεκίνησε να γυρίζει φιλμ εντελώς πειραματικά. Στη σκηνοθεσία είναι απολύτως αυτοδίδακτος, οι ταινίες του διαπνέονται από ένα προσωπικό τόνο και θεωρούνται σχεδόν αυτοβιογραφικές. Τα φιλμ του έχουν προβληθεί σε πολλά μεγάλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, έχουν τιμηθεί με βραβεία με σημαντικότερο το βραβείο FIPRESCI που απέσπασε το 2002 στο φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι το The coast guard.
