Πέντε το απόγευμα / Το κοστούμι

 

Το Ολύμπιον σηκώνει αυλαία για την κινηματογραφική περίοδο 2004 – 2005 δίνοντας τη δυνατότητα στο κοινό να ζήσει την εμπειρία μοναδικών κινηματογραφικών ταξιδιών, να παρακολουθήσει τα best of της παγκόσμιας παραγωγής, να ανακαλύψει νέους δημιουργούς της 7ης τέχνης, να απολαύσει ξανά και ξανά αγαπημένα του κινηματογραφικά αριστουργήματα. Από την Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου και κάθε Παρασκευή οι αίθουσες Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας θα προσφέρουν εκλεκτά κινηματογραφικά εδέσματα στους σινεφίλ. Το πρόγραμμα των δύο αιθουσών από Παρασκευή 3 έως Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου διαμορφώνεται ως εξής:

ΟΛΥΜΠΙΟΝ: Αφιέρωμα – Αθάνατες στιγμές του Αμερικανικού Κινηματογράφου ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ: Πέντε το Απόγευμα (Αt five in the afternoon) / Το κοστούμι (The suit) Ωρες προβολών: 21.00, 23.00

* Οι θεατές μπορούν να παρακολουθήσουν και τις δύο ταινίες με ένα εισιτήριο

Πέντε το απόγευμα / At five in the afternoon  Iράν – Γαλλία, 2003 Σκηνοθεσία: Samira Makhmalbaf Σενάριο: Samira Makhmalbaf, Mohsen Makhmalbaf Παραγωγή: Mohsen Makhmalbaf Φωτογραφία: Ebrahim Ghafori Moντάζ: Mohsen Makhmalbaf Mουσική: Mohammad Reza Dar Vishi Ηχος: Faroukh Fadai Πρωταγωνιστούν: Agheleh Rezaie, Abdolgani Yousefrazi, Razi Mohebi, Marzieh Amiri 35mm, Εγχρωμο, 106’

Μετά την πτώση των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, επιτράπηκε ξανά στα κορίτσια να πάνε σχολείο. Αλλά ο συντηρητικός πατέρας της Νοκρέ επιμένει στην πεποίθησή του ότι τα κορίτσια δεν πρέπει να μορφώνονται. Παρ’ όλα αυτά, επιτρέπει στην κόρη του να πάει στο θρησκευτικό σχολείο όπου διδάσκεται το Κοράνι. Κάθε πρωί λοιπόν η Νοκρέ ξεκινάει, προσποιούμενη ότι υπακούει στις επιθυμίες του πατέρα της. Μόλις, όμως, εκείνος την αφήνει στο σχολείο, εκείνη βγάζει τα πασούμια της, φοράει ψηλοτάκουνα παπούτσια και πάει στο κανονικό σχολείο, όπου τα κορίτσια διδάσκονται και τον αυτοσεβασμό μαζί με όλα τα άλλα. Σε ένα μάθημα πολιτικής επιστήμης, η Νοκρέ αρχίζει να εκφράζει το όνειρό της να γίνει πρόεδρος της χώρας της, έχοντας ως πρότυπο την τέως πρόεδρο του Πακιστάν, Μπεναζίρ Μπούτο...

Ο τίτλος της ταινίας είναι παρμένος από ένα ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα που ψιθυρίζεται στις πρώτες σεκάνς. Με χιούμορ αλλά και λυρικούς διαλόγους, η 23χρονη Μαχμαλμπάφ εξερευνά τις κοινωνικο – πολιτικές πιθανότητες να συμμετάσχουν στα πολιτικά δρώμενα του σημερινού Αφγανιστάν οι γυναίκες. Το φιλμ αντιμετωπίζει του ήρωες με ανθρωπιά και την ηρωίδα με συμπάθεια και πέρα από ιστορία ενός κοριτσιού είναι μια μελέτη στη ζωή, το θάνατο και τη σχέση μας με τη φύση και τον κόσμο γύρω. H ταινία τιμήθηκε με το Μέγα Βραβείο της Επιτροπής στο φεστιβάλ Καννών 2003.

Το κοστούμι / Τhe suit  Τατζικιστάν - Ρωσία - Γερμανία, 2002 Σκηνοθεσία: Bakhtiyar Khudoynazarov Σενάριο: Oleg Antonov Παραγωγή: RubenDishdishyan, Bakhtiyar Khudoynazarov Φωτογραφία: Vladimir Klimov Moντάζ: Jeremy Simmons Ηχος: Rustam Akhadov Moυσική: Daler Nazarov Πρωταγωνιστούν: Alexander Yatsenko, Artur Povolotsky, Ivan Kokorin, Ingeborga Dapkunaite 35mm, Εγχρωμο, 92’

Tρεις 18χρονοι νεαροί ζουν σε μια μικρή ρωσική πόλη στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας. Ο κόσμος τους διακρίνεται από τη φτώχεια, εφηβικές ατασθαλίες, μικροαπατεωνιές και πολλή ανασφάλεια. Το όνειρό τους είναι να ξεφύγουν από αυτήν τη δύσκολη και θλιβερή ζωή, να αποδράσουν, να αποκτήσουν χρήματα και να γευτούν την επιτυχία. Κάποια μέρα σε ένα σύντομο ταξίδι τους σε μια μεγαλύτερη πόλη, το όνειρό τους αποκτά σάρκα και οστά: ένα κοστούμι φίρμας Gucci σε κάποια βιτρίνα κλέβει την προσοχή τους αλλά και τη φαντασία τους και βλέπουν πάνω του την ενσάρκωση όλων τους των ακριβών φαντασιώσεων. Αυτομάτως, σκέφτονται ότι πρέπει να το αποκτήσουν. Οταν τελικά το καταφέρνουν μπαίνοντας σε διάφορες περιπέτειες αυτό σηματοδοτεί αλλαγές στη ζωή τους με απροσδόκητους τρόπους...

Mε χιούμορ, ζωντάνια και φρεσκάδα όπως ταιριάζει στο νεαρό της ηλικίας των τριών ηρώων του, ο Khudoynazarov, γνωστός ευρύτερα από την επιτυχία Luna Papa, φιλοτεχνεί το πορτρέτο των νέων της χώρας τους που αποκλεισμένοι από την ευμάρεια αλλά και τις ευκαιρίες, βιώνουν τη δύσκολη πραγματικότητα της σύγχρονης Ρωσίας. Μια μαύρη κωμωδία που δίχως σταγόνα παραπόνου ή θλίψης καυτηριάζει τον υλισμό δυτικού τύπου που ενσαρκώνεται μέσα από ένα κοστούμι Gucci, διασκεδάζοντας επιπλέον όλα όσα εκπροσωπεί στις δυτικές κοινωνίες. Η ταινία έχει περιληφθεί στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου 2003.