ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ
Συνέντευξη Τύπου παρέθεσαν, την Δευτέρα 4 Απριλίου 2005, οι δημιουργοί Γκρατσιέλα Κανέλλου («The Approaching of the Hour»), Γιώργος Κολόζης («Το Πήδημα του Κατσαντώνη και ο Μπαρμπα-Λάμπρος», «Κύκλωμα»), και Γεράσιμος Ρήγας («Συνήθειες»), αναφορικά με τις ταινίες τους, οι οποίες προβάλλονται στο πλαίσιο του 7ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης – Εικόνες του 21ου Αιώνα.
Γκρατσιέλα Κανέλλου: The Approaching of the Hour
Ο κινηματογραφικός φακός της Γκρατσιέλας Κανέλλου εστιάζει στο ελληνικό αγγλόφωνο συγκρότημα Raining Pleasure ως αφορμή για τη διερεύνηση της αγγλόφωνης ελληνικής μουσικής σκηνής, το κατά πόσο αυτή έχει υπόσταση, την κατάσταση της δισκογραφίας, το κατά πόσο ενδιαφέρεται το κοινό καθώς και τη βιωσιμότητά της. Η αφορμή για την κινηματογράφηση της ταινίας υπήρξε, όπως εξήγησε η ίδια, η γνωριμία της με το συγκρότημα: «Όταν, όμως, τους γνώρισα, συνειδητοποίησα ότι το γύρισμα μιας τέτοιας ταινίας ήταν πάντα στο μυαλό μου, απλώς δεν το ήξερα», ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε:
«Πίστευα, δηλαδή, ότι δεν ήταν δυνατόν να γυρίσω ταινία χωρίς να έχω τον κατάλληλο εξοπλισμό, το απαραίτητο συνεργείο και την χρηματοδότηση, τελικά, όμως, η δημιουργία μιας ταινίας ακόμη και με μια DV camera είναι εφικτή». Αυτό που κρατάει απ’ την δημιουργία της πρώτης της ταινίας είναι η εμπειρία, η διαδικασία, η έρευνα: «Μέσα από την έρευνα μαθαίνεις εσύ ο ίδιος και τελικά δείχνεις και στον κόσμο τι ακριβώς συμβαίνει, συμβάλλεις δηλαδή να μάθουν και οι υπόλοιποι», επισήμανε η σκηνοθέτις ενώ κατέληξε: «Πιστεύω ότι θα πρέπει όσο περισσότεροι γίνεται να προβούν σε ένα τέτοιο εγχείρημα, να το τολμήσουν, γιατί τελικά είναι εφικτό με ελάχιστα μέσα και γιατί – κυρίως αυτό – μέσα από τη διαδικασία της έρευνας και της μάθησης γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Εγώ τουλάχιστον αισθάνομαι ότι έτσι συνέβη».
Γιώργος Κολόζης: Το Πήδημα του Κατσαντώνη και ο Μπαρμπα-Λάμπρος Συμπαραγωγή: Το Κύκλωμα
«Το Πήδημα του Κατσαντώνη και ο Μπαρμπα-Λάμπρος» είναι ένα διαχρονικό ταξίδι σε μια αυθεντική ιστορία ζωής δύο προσώπων που τα χωρίζουν μερικοί αιώνες. Η ταινία δομείται πάνω στον παλιό θρύλο του Κατσαντώνη – του εφιάλτη του Αλή Πασά, που για να ξεφύγει απ’ τον Βεληγκέκα έφθανε στις όχθες του Αχελώου και πηδούσε απέναντι σε ένα απότομο σημείο του ποταμού, που από τότε ονομάζεται ‘το πήδημα του Κατσαντώνη’ – και στον γοητευτικό και ταυτόχρονα τραχύ μπαρμπα-Λάμπρο που ονειρεύεται κάποτε να επισκεφθεί ‘το πήδημα του Κατσαντώνη’. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας ανέφερε ότι πρόκειται για μια ταινία που αναφέρεται στο θάρρος. Μιλώντας για την ταινία που σκηνοθέτησε, καθώς και για «Το Κύκλωμα» – την ταινία που σκηνοθέτησε ο Ανδρέας Αποστολίδης, στην οποία υπήρξε συμπαραγωγός μαζί με την Ρέα Αποστολίδου – ο δημιουργός τόνισε ότι πρόκειται για μεγάλες και ακριβές παραγωγές που θα προβληθούν και στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Γεράσιμος Ρήγας: Συνήθειες
Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί τους μαθητές της Κρατικής Σχολής Χορού της Αθήνας, τους χορογράφους, τους δασκάλους μπαλέτου αλλά και το διοικητικό προσωπικό κατά την κοπιώδη προσπάθειά τους να δημιουργήσουν χορευτές. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης εξήγησε ότι στη βάση της ταινίας του – που είναι και η πρώτη του – βρίσκεται η απουσία αφήγησης και συνεντεύξεων και η απλή καταγραφή των τεκταινόμενων: «Η τεχνική της ταινίας είναι αυτή του σινεμά verité», δήλωσε ο ίδιος και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι η απλή καταγραφή έχει μια διαχρονική αξία».
Πρόκειται, εξάλλου, για μια προσπάθεια να ερεθίσει τη φαντασία του θεατή παρουσιάζοντας τις εικόνες απ’ την σκληρή προσπάθεια των παιδιών που μαθητεύουν στη σχολή, μια προσπάθεια, με άλλα λόγια, να γεννηθούν ανθρώπινες ιστορίες. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο τίτλος «Συνήθειες» αναφέρεται σε φράση που ανήκει σε δασκάλα της Σχολής – παρότρυνε τα παιδιά, τους επίδοξους χορευτές, να μην έχουν συνήθειες – αλλά και στην όλη διαδικασία των επίπονων ασκήσεων: «Οι ασκήσεις αυτές, σκληρές, δύσκολες, επαναλαμβανόμενες, είχαν ως στόχο ν’ αποβάλουν οι μαθητές παλιές συνήθειες του σώματός τους, ώστε αυτό ν’ αποκτήσει μια ουδετερότητα, η οποία θα τους επιτρέψει να εκφραστούν μέσα απ’ το χορό», είπε ο ίδιος. Τέλος, μιλώντας για το τι αποκόμισε απ’ την κινηματογράφηση της ταινίας του, ο σκηνοθέτης τόνισε ότι το ενδιαφέρον ήταν η όλη διαδικασία της δημιουργίας της ταινίας καθώς και η δική του προσπάθειά του ν’ αποβάλει κι αυτός κάποιες συνήθειες, να μετατραπεί σε αόρατο και μη εμπλεκόμενο παρατηρητή.
